Wyniki ostatniej edycji badań monitoringowych prowadzonych w Polsce przez Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach, na zlecenie Głównego Inspektoratu Ochrony Środowiska wskazują, że gleby orne naszego kraju średnio zawierają około 155 mg K₂O · kg^-1.

Ocenę zasobności w ten pierwiastek wykonuje się w odniesieniu do kategorii agronomicznej gleby. Wartość 155 mg K₂O · kg^-1 oznaczona w glebie bardzo lekkiej wskazuje na zasobność wysoką, natomiast w glebie ciężkiej – na zasobność średnią. W ujęciu przestrzennym jako najbardziej ubogie wskazano gleby znajdujące się w województwach centralnego pasa, a także w województwie śląskim i małopolskim. Natomiast najbardziej zasobne – w województwach dolnośląskim i opolskim, gdzie w większości badanych stanowisk oznaczono bardzo wysoką zawartość przyswajalnej formy omawianego pierwiastka. Nawożenie potasem powinno być prowadzone regularnie. Im gleba cięższa tym potas jest silniej wiązany w kompleksie sorpcyjnym. Dlatego gleby cięższe mogą wymagać większych dawek nawozów potasowych, by uzyskać taką samą efektywność nawożenia jak w przypadku gleb lżejszych. W sytuacji znacznego zubożenia gleby, stosowanie nawozu potasowego może przez pewien czas nie przynieść pożądanych rezultatów, ponieważ wprowadzony składnik zostanie w pierwszej kolejności związany przez cząstki gleby.

Dopóki zasoby glebowe nie zostaną uzupełnione – stosowany w nawozie potas w znacznej części nie będzie obecny w roztworze glebowym, skąd może zostać pobrany przez rośliny w formie jonu K⁺. Źródłem potasu mogą być nawozy o jego wysokiej koncentracji jak np. Holist agro K (Mg) 55 (+5) czy Holist agro PK 15-30.