W uprawie kukurydzy z grupy mikroelementów bardzo ważną rolę odgrywa cynk i bor. Do prawidłowego wzrostu i rozwoju niezbędne jest również optymalne zaopatrzenie roślin w mangan, żelazo, miedź i w mniejszym stopniu w molibden.

Kiedy stosować cynk w kukurydzy?

Cynk odgrywa bardzo ważną rolę we wczesnych fazach rozwojowych kukurydzy, stąd też powinien być dostarczany roślinie jak najwcześniej. Umożliwia to efektywniejsze wykorzystanie azotu nawozowego, szczególnie w przypadku wystąpienia niższych temperatur. Wpływa również korzystnie na zawiązywanie większej liczby zawiązków kwiatowych w kolbach. Zabiegi dokarmiania dolistnego cynkiem zaleca się do przeprowadzenia w terminie do fazy 5 – 6 liścia. Działanie plonotwórcze cynku uwidacznia się również w dwóch kolejnych krytycznych dla kukurydzy fazach, czyli w okresie kwitnienia, kiedy pierwiastek ten zwiększa żywotności ziaren pyłku oraz w fazie dojrzewania. Przy dobrym zaopatrzeniu w ten pierwiastek rośliny pobierają większe ilości dwutlenku węgla, co w konsekwencji zwiększa ilość węglowodanów w ziarniakach, wpływając na zwiększenie masy tysiąca ziaren. Szacuje się, że deficyt cynku w uprawie kukurydzy w fazie krytycznej (5 liści) może doprowadzić do strat plonu ziarna nawet do 1 tony z hektara.

Jakich mikroskładników potrzebuje kukurydza?

W uprawie kukurydzy ważną rolę odgrywa bor, mimo że w porównaniu do cynku, manganu i żelaza pobierany jest w mniejszych ilościach, od 9 do 12 g na 1 tonę wytworzonego ziarna z odpowiednią masą słomy. Dokarmianie dolistne borem zalecane jest w okresie powstawania zawiązków kolby, czyli w fazie 5 – 6 liścia właściwego. Bor poprawia efektywność nawożenia roślin azotem, fosforem i potasem oraz wpływa na prawidłowy wzrost roślin i ich rozwój generatywny, oddziałując na kiełkowanie pyłku i wzrost łagiewki pyłkowej. Warunkuje dobre zaziarnienie kolb, zwiększa odporność kukurydzy na wyleganie oraz ma wpływ na transport asymilatów w roślinie.

W uprawie kukurydzy ważne jest również prawidłowe zaopatrzenie roślin w miedź, mangan, żelazo i molibden. Pierwiastki te wpływają na stabilizację poziomu plonowania roślin. Z plonem 1 tony ziarna i odpowiednią masą słomy kukurydza pobiera średnio 20 – 25 g miedzi. Pierwiastek ten poprawia efektywność pobierania azotu, wpływa na produkcję i żywotność pyłku oraz jako składnik enzymów uczestniczy w procesie oddychania.

Kukurydza w celu wytworzenia jednej tony ziarna i odpowiedniej ilości słomy pobiera średnio 100 – 120 g manganu. Mimo, że potrzebuje większych ilości manganu niż cynku należy do roślin mało wrażliwych na niedobór tego pierwiastka. Mangan wpływa na rozwój systemu korzeniowego kukurydzy, odpowiada za przebieg procesu fotosyntezy, stymuluje wzrost roślin i zwiększa ich odporność na choroby. Natomiast optymalne zaopatrzenie kukurydzy w żelazo wpływa korzystnie na przemiany azotu w roślinie oraz warunkuje prawidłowy przebieg procesu fotosyntezy i oddychania. Podobnie molibden bierze udział w metabolizmie azotowym, wpływając między innymi na zawartość białka w ziarnie kukurydzy oraz uczestniczy w przemianach fosforu i wbudowywaniu go w związki organiczne.