W warunkach deficytu obornika warto rozważyć uzupełnienie materii organicznej w postaci nawozów zielonych. Nawozy te cechuje wąski stosunek węgla do azotu, gdyż przyorywane w fazie rozwoju wegetatywnego zawierają dużo azotu. Głównie na przyoranie uprawia się rośliny z rodziny bobowatych i kapustowatych, stanowią one niezwykle cenne źródło materii organicznej w glebie.

Rośliny przeznaczone na nawóz zielony mogą zajmować pole od wiosny do jesieni - a więc mogą być uprawiane w plonie głównym. Zdecydowana większość z nich uprawiana jest jako poplony czy wsiewki poplonowe. Ważne jest, by rośliny charakteryzowały się bujnym wzrostem, wytwarzając dużo zielonej masy oraz głęboki system korzeniowy. W poplonie letnim (od końca czerwca do późnej jesieni) zaleca się uprawiać łubiny, seradelę, grykę, facelię, słonecznik, rzepak, gorczycę czy bobik. Pamiętajmy także o tym, by wystrzegać się rzepaku jako przedplonu dla roślin należących do tej samej rodziny (krzyżowe). Ze względu na pokrewieństwo istnieje duże ryzyko, że zwiększy się presja chorobotwórcza na rośliny następcze.

Nawozy zielone to nie tylko substancja organiczna. Wraz ze wzrostem rośliny pobierają z gleby składniki pokarmowe chroniąc je przed wymyciem. Trzeba również podkreślić melioracyjne działanie tych roślin. Korzenie drążą w glebie kanały polepszając zdolności produkcyjne gleb, a także tworzą strukturę gruzełkowatą.