Przed nami nowy sezon, nowe wyzwania i możliwości. Warunki panujące na polach w wielu regionach Polski są bardzo trudne. Brak wody ogranicza wzrost i właściwy rozwój roślin, a także przyspiesza ich dojrzewanie. To kolejny trudny rok w rolnictwie.
Przed nami czas żniw i planowania przyszłych zasiewów. Każdy zastanawia się w jaki sposób obniżyć koszty produkcji, ponieważ w takich warunkach pogodowych, gdzie susza „zabiera” nam plon, coraz trudniej o opłacalność uprawy.
Koszty związane z nawożeniem upraw, nie należą do najniższych. I tu rodzi się pytanie: Jak mądrze zaoszczędzić? Czy obniżyć nawożenie przedsiewne, bądź nie stosować go w ogóle? Czy to rozwiązanie pozwoli zwiększyć efektywność gospodarowania? To jedno z wielu pytań, które obecnie zadają sobie rolnicy.
Przed siewem stosuj fosfor i potas, a także magnez, siarkę, azot
Jesienne nawożenie to zabezpieczenie roślin w fosfor i potas, a także magnez, siarkę oraz azot. Niestety „szukając oszczędności” często rezygnujemy z nawożenia przedsiewnego. Nic bardziej błędnego. Jednym z podstawowych elementów agrotechniki jesiennej jest odpowiednio zbilansowane nawożenie. Rezygnacja z nawożenia, a tym samym z zabezpieczenia roślin w podstawowe składniki pokarmowe z pewnością nie pozostanie bez wpływu na przyszły wzrost i rozwój roślin, a tym samym na plon.
Fosfor i potas koniecznie zastosuj przed siewem
Efektywne nawożenie powinno być oparte na analizie zasobności gleby w przyswajalne formy składników pokarmowych. Pierwiastki zawarte w nawozach mineralnych są optymalnie wykorzystywane przez rośliny tylko wówczas, gdy gleba ma uregulowany odczyn.
Wg GUS (2018) w Polsce ponad 72% gleb ma pHKCl poniżej 6,5. Ponadto gleby, które cechuje bardzo niska lub niska zasobność w przyswajalny dla roślin: potas, stanowią aż 37% gleb, fosfor – 29%, magnez – 27%. Zużycie nawozów mineralnych i wapniowych jest niewystarczające. W latach 2016/2017 wynosiło: N – 79,0 kg/ha, P – 23,5 kg/ha, K – 38,0 kg/ha, CaO – 53,0 kg/ha. Ilości składników stosowane na hektar nie pokrywają potrzeb pokarmowych roślin uprawnych.
Fosfor, jest odpowiedzialny za prawidłowy rozwój systemu korzeniowego, a tym samym za możliwość pobierania wody i składników pokarmowych z gleby. Równomierne wysianie nawozu na powierzchni pola i wymieszanie go z glebą na głębokość 10-20 cm, na ok. 2 tygodnie przed siewem ozimin, wpływa korzystnie na rozwój roślin. Startowe odżywienie roślin fosforem wymaga zastosowania minimum 20 kg P205, nawet w przypadku gdy zawartość fosforu w glebie jest wysoka.
Potas natomiast odpowiada ze efektywną gospodarkę wodną roślin, powinien być on dostępny w glebie nie tylko w początkowych fazach rozwoju roślin, ale również w okresie późniejszym. Z tego względu nawożenie tym składnikiem wymaga uwzględnienia warunków glebowych. Na glebach zwięzłych i średnich należy stosować go przedsiewnie, na glebach lżejszych, gdzie pierwiastek ten jest łatwiej wymywany, korzystniej jest wysiewać go w dwóch dawkach: pierwszą przed siewem ziarna, drugą na przedwiośniu (1/3 całkowitej dawki nawozowej).
Ustalając dawki nawozów fosforowych i potasowych należy:
- na glebach o niskiej zasobności w te składniki – zastosować dawki o 20-25% wyższe niż ilość składników, które przewidywalnie będą wywiezione z pola;
- na glebach o średniej zasobności – składniki powinny się równoważyć.
Nie zapomnij o magnezie i siarce
Magnez jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania rośliny, uczestniczy w najważniejszym procesie przemiany materii, jakim jest fotosynteza. Niestety jest pierwiastkiem, który w glebie ulega znacznym stratom. Duża ruchliwość pierwiastka powoduje, że trudno jest utrzymać jego zapas w glebie. Ponadto na spadek zawartości magnezu w glebie wpływa również temperatura oraz susza, która powoduje przejście magnezu przyswajalnego w formy trudno dostępne dla roślin. Ponadto rośliny pobierają znaczne ilości magnezu z plonem.
Siarka natomiast wpływa na optymalizację i efektywność nawożenia, ponieważ jej niedobór ogranicza pobieranie wszystkich składników pokarmowych, w tym pełne wykorzystanie azotu zawartego w nawozach. Pierwiastek ten jest potrzebny roślinom już w trakcie wegetacji jesiennej, z tego względu warto go stosować w nawożeniu przedsiewnym.
Wybrać odpowiedni nawóz
Szeroki asortyment produkowanych w Grupie Azoty nawozów, umożliwia wybór optymalnego produktu, dostosowanego do określonej gleby i potrzeb pokarmowych rośliny uprawnej.
Do nawożenia przedsiewnego warto wykorzystywać nawozy kompleksowe (NPK) typu Polifoska® i Amofoska®. Wszystkie te nawozy zawierają w swoim składzie obok NPK (w różnych proporcjach), także łatwo dostępną dla roślin siarkę, która zwiększa mrozoodporność roślin. Natomiast część z nich wzbogacona jest również w magnez. W naszej ofercie mamy również nawóz zawierający krzem, jak: POLIFOSKA® KRZEM oraz wzbogacone w mikropierwiastki nawozy tj. POLIFOSKA® TYTAN, POLIFOSKA® PLUS oraz Amofoska® 4-10-26, Amofoska®CORN, Amofoska® 4-12-20, Amofoska® 5-10-25 z borem. Nawozy te polecane są do stosowania w większości upraw rolniczych.
Chcąc uzupełnić fosfor w glebie szczególnie polecamy: Polidap®, super fos dar 40®, a także stosunkowo nowy produkt jakim jest Holist ®PK 15-30 agro, który obok fosforu i potasu zawiera również wapń oraz siarkę.
Azot jesienią stosuj z rozwagą
Rośliny w trakcie wegetacji jesiennej potrzebują także azot. Zapotrzebowanie na ten składnik pokarmowy jest jednak bardzo zróżnicowane, zależy m.in. od gatunku rośliny uprawnej (np. rzepak ozimy w trakcie wegetacji jesiennej może pobrać nawet 100 kg N/ha i więcej), a także przedplonu (gleba po przedplonie zbożowym, zwłaszcza na stanowisku słabszym, nie jest w stanie dostarczyć roślinom wymaganej ilości składnika pokarmowego). Z tego względu azot należy dostarczyć przedsiewnie. Niewielka dawka azotu amonowego zawarta w nawozach kompleksowych wpływa korzystnie na ukorzenianie się roślin, a także sprzyja pobieraniu fosforu przez rośliny. Jeśli ilość azotu zastosowana w nawozach wieloskładnikowych nie jest wystarczająca, wówczas dawkę można uzupełnić stosując np. Siarczanu Amonu AS21, Polifoska® 21. Nawozy te, obok wolno działającego, nierozhartowującego roślin azotu, zawierają także siarkę.
Nie zapominajmy, że skutki produkcyjne powodowane niedoborem składników pokarmowych to głównie: redukcja systemu korzeniowego, powierzchniowe ukorzenianie się roślin, co w warunkach suszy powoduje spadek plonu, słabe krzewienie, mniejsza masa tysiąca ziaren/nasion, a także plon gorszej jakości.
