Pierwszą pogłówną dawkę azotu stosuje się w uprawie pszenicy jarej zwykle na początku strzelania w źdźbło, gdy wyczuwalne jest pierwsze kolanko (BBCH 31). Jęczmień jary pastewny i owies nawozi się nieco wcześniej, bo pod koniec krzewienia (BBCH 29). Azot stosowany w tym terminie zapobiega nadmiernej redukcji źdźbeł, co decyduje o późniejszej obsadzie kłosów. Decyduje także o liczbie ziarniaków w kłosie. W ten sposób wpływa się na dwie najważniejsze składowe plonu (trzecia to masa 1000 ziaren).

Dawka azotu w uprawie pszenicy jarej powinna wynosić 40–60 kg N/ha, jęczmienia jarego 30–50 kg N/ha, a owsa 30–40 kg N/ha. Trzeba pamiętać, aby nie nawozić pogłównie jęczmienia browarnego, bo sprzyja to nadmiernemu nagromadzaniu białka, co pogarsza jakość ziarna. Należy się starać, aby uzyskać równomierny wysiew nawozu.

Do nawożenia pogłównego w pierwszym terminie polecane są nawozy zawierające azot w formie azotanowej (saletrzanej) i amonowej (np. Saletra Amonowa 32, PULAN®, Zaksan® - Kędzierzyńska Saletra Amonowa) lub amidowej (np. Mocznik.pl®, Mocznik Granulowany 46%, PULREA®).