Nawożenie mineralne coraz wydajniejszych odmian roślin to podstawa wykorzystania ich potencjału plonowania. Głodne w początkowych fazach rozwoju rośliny szybko tracą potencjał plonowania. Nawożeniem należy mobilizować rośliny do prawidłowego wzrostu od początku ich życia, bo to we wczesnych fazach rozwoju „programują” plon, czyli wtedy ustala się wielkość plonu. Braki składników pokarmowych we wczesnych fazach niweczą trud uprawy i nie pomogą wydajne odmiany, gdy rośliny są głodne. Niby to oczywiste. A jednocześnie tak powszechnie zaniedbuje się jesienne nawożenie azotem i całkowicie zapomina się o deficytowej siarce oraz magnezie w nawożeniu ozimin.
To jesienią „programuje się” plonowanie ozimin
Zboże ozime powinno się jesienią rozkrzewić i głęboko ukorzenić, a o tym decyduje przestrzeń (gęstość siewu) oraz dobre zaopatrzenie roślin w fosfor, potas i magnez, a także azot amonowy i siarkę. Jesienią z ha zboża pobierają 30-50 kg azotu i 5-10 kg siarki. Przy dopiero rozwijającym się systemie korzeniowym oraz obniżających się temperaturach jest to dużo, więc należy zabezpieczyć roślinom większe ilości tych składników pokarmowych, bez obaw o ich straty.
Zasada ta dotyczy jeszcze bardziej rzepaku. Składniki pokarmowe pobrane przez rzepak jesienią: do 100 kg azotu i do 30 kg/ha siarki, (ilość liści jesienią 8 do 12 i gruba 1-2 cm. szyjka korzeniowa) decydują o ilości pąków kwiatowych na pędzie głównym i rozgałęzieniach bocznych oraz ilości łuszczyn, ich wielkości, a więc wielkości plonu.
Co stosować jesienią?
Ze względu na działanie plonotwórcze, azot jest stosowany często w nadmiarze, ale wiosną. Na fosforze i potasie rolnicy chętnie oszczędzają. Takie oszczędności są krótkowzroczne. W nawożeniu najczęściej mówi się tylko o 3 podstawowych składnikach NPK, a o efektywności decyduje zbilansowane nawożenie ponad 10 składnikami, w tym bardzo deficytową siarką, magnezem i mikroskładnikami, na przykład katastrofalnie deficytowym borem.
O zaniedbaniach w nawożeniu siarką świadczy fakt, że w Polsce jeszcze nie ewidencjonuje się stosowania siarki chociaż wiadomo, że powszechnie jej brakuje, także jesienią. Niewiele lepiej przedstawia się problem nawożenia magnezem.
By zabezpieczyć oziminom optymalne potrzeby nawozowe jesienią „POLICE” oferują nawóz POLIFOSKA® 21 [N(MgS) 21-(4-35)], zawierający 21% azotu, 4% MgO i 35% SO3, czyli 14% S w przyswajalnych formach.
Precyzyjnie określić termin i dawkę POLIFOSKI® 21
Niedobór azotu amonowego i amidowego w glebie działa niekorzystnie na rozwój zbóż już od fazy 2. liścia (BBCH 12), bo ogranicza rozwój systemu korzeniowego oraz pobieranie składników pokarmowych i wody z gleby. Zakłócenia w pobieraniu przyswajalnego azotu - jesienna fiksacja azotu - są tak powszechne, jak powszechna jest uprawa zbóż w monokulturze, a słoma w dużej ilości pozostaje na polu. Średnio na każdą tonę przyorywanej słomy (oprócz kukurydzianej) należy stosować 6-8 kg azotu, czyli praktycznie 30-45 kg N/ha, to jest 80-100 kg mocznika lub najlepiej 150-200 kg POLIFOSKI® 21. Koniecznie powinno się stosować azot przed przyoraniem słomy na polu, gdy siane będą zboża ozime, a pod rzepak wysiewać więcej, bo 200-300 kg/ha POLIFOSKI® 21 lub 90-130 kg mocznika. Składniki te nie ulegną stratom, ponieważ są wiązane biologicznie.
Pielęgnacja zboża ozimego jesienią
Najbardziej wrażliwe na niedobory azotu i siarki jest zboże w okresie od początku krzewienie (BBCH 21), a szczególnie wrażliwe w fazie BBCH 25, gdy w pełni krzewienia zawiązują się kłoski i kwiatki. Na słabszych plantacjach, szczególnie później posianej pszenicy lub pszenżycie jest potrzeba zasilenia azotem i siarką, czyli około 150 kg/ha POLIFOSKI® 21. Można zamiennie zastosować do 30 kg N/ha azotu w formie mocznika z siarczanem magnezu i dodatkiem boru (50 g/ha), miedzi (50-70 g/ha oraz molibdenu (20-40 g/ha).
Na glebie świeżo wapnowanej lub o odczynie obojętnym bardzo dobry efekt daje stosowanie około 150 kg/ha POLIFOSKI® 21 jesienią na pszenicę i pszenżyto w fazie 5. liści (BBCH 15). Nawóz te poza dostarczeniem azotu, siarki i magnezu, lokalnie, płytko zakwasza glebę, co ułatwia roślinom pobranie mikroskładników.
Rzepak lubi być „pieszczony” POLIFOSKĄ® 21. Wyjątkowo dobrze reaguje na jesienne nawożenie mieszaniną mocznika i siarczanu amonu z magnezem w jednorodnej granuli, czyli POLIFOSKĄ® 21. Gdy uprawiany jest po zbożu, którego słoma została przyorana, koniecznie należy zastosować na słomę więcej, bo 40-60 kg N/ha, czyli 200-300 kg/ha POLIFOSKI® 21 lub 90-130 kg mocznika. Pomimo zastosowania takiej dawki azotu na słomę, często występuje jesienna fiksacja azotu. Rzepak wtedy reaguje zwolnionym wzrostem, purpurowieniem liści itd. Interwencyjnie zaleca się wówczas dolistne stosowanie mocznika, by jak najszybciej skrócić okres głodu azotowego. Wystarczy 10% roztwór mocznika (10 kg mocznika w 100 litrach wody z dodatkiem 3-5% siarczanu magnezu. Bardzo ważne jest w fazie około 5. liścia zastosować dolistnie pierwszą dawkę boru (do 100 g B/ha) i manganu (100 g Mn/ha), a gdy nie stosowano wcześniej POLIFOSKI® 21, także siarkę (np. siarczan magnezu); najlepiej w pierwszej dekadzie października.
Późnym latem (na przyorywaną słomę) i jesienią nie zaleca się stosować saletrzanej formy azotu, bo zboża i rzepak nie ukorzenią się i nie zahartują się na zimę. Nawożenie uwzględniające specyfikę fazy rozwoju roślin uprawnych to skuteczny sposób budowania plonu i wysokiej efektywności nawożenia. W nawożeniu ozimin takie finezyjne programowanie plonu roślin ułatwia właśnie POLIFOSKA® 21.
