W tym roku stan plantacji zbóż ozimych jest bardzo zróżnicowany. Obsiane w terminie optymalnym dla danego rejonu silnie rozkrzewiły się przed zimą, a pochodzące z późnych siewów krzewią się teraz. W zasadzie nie ma większych uszkodzeń spowodowanym przez niekorzystne warunki zimowe. W tym kontekście istotne jest prawidłowe nawożenie azotem, które ma decydujący wpływ na składowe plonu: obsadę kłosów, liczbę ziarniaków w kłosie i masę 1000 ziaren. Uważa się, że pierwsza składowa, czyli obsada kłosów ma największy wpływ na plon ziarna. Najwyższy plon ziarna uzyskuje się, gdy na 1 m² podczas zbioru znajduje się 500-600 kłosów (5-6 mln na 1 ha). Oznacza to, że każda roślina powinna wytworzyć 2-3 źdźbła produkcyjne (zakończone kłosami).

O obsadzie źdźbeł, a w konsekwencji kłosów decyduje przede wszystkim wielkość pierwszej dawki azotu, a w mniejszym stopniu drugiej. Azot zastosowany pod koniec krzewienia lub na początku strzelania w źdźbło ma bowiem nie tylko utrzymać dużą ilość płodnych kwiatków w kłosie, czego efektem jest liczba ziarniaków w kłosie, ale także zapobiec nadmiernej redukcji liczby źdźbeł.

W pierwszym terminie stosuje się zwykle 60-70% łącznej dawki azotu w technologii mniej intensywnej i 50% w bardzo intensywnej. Gdy rośliny na plantacji są silnie rozkrzewione i dobrze odżywione azotem, pierwsza dawka powinna być mniejsza i stanowić 50% łącznej dawki azotu (przy dwóch terminach nawożenia) lub 40% łącznej dawki azotu (przy trzech terminach). Zwiększa się natomiast dawkę azotu stosowaną w drugim terminie. Pierwsza dawka nie może być jednak zbyt mała, aby nie doprowadzić do niedoboru azotu.