Plonowanie i jakość owoców uzależniona jest zarówno od czynników zewnętrznych, takich jak opady, temperatura, czy nasłonecznienie, jak również od prawidłowego nawożenia roślin, w tym zwłaszcza nawożenia azotem i potasem. Niedostateczne zaopatrzenie w azot skutkuje tworzeniem słabo wybarwionych drobnych owoców, które charakteryzują się niezbyt wyrazistym smakiem. Z kolei zbyt wysokie nawożenie azotowe przyczynia się do opóźnienia i nierównomiernego dojrzewania roślin. Wytworzone owoce są podatne na choroby, źle reagują na transport, czy długotrwałe przechowywanie. Są miękkie, wodniste, z wyglądu słabo wybarwione.

Rośliny jagodowe do prawidłowego wzrostu i rozwoju wymagają stosowania corocznie nawożenia azotowego. Po posadzeniu truskawek wiosną, w zależności od rodzaju gleby, dobrze jest zastosować od 40 do 80 kg azotu na hektar. W przypadku piaszczystych gleb lekkich należy wnieść od 40 do 50 kg N/ha. Na średnich glebach gliniastych wiosenna dawka powinna wynosić od 50 do 70 kg N/ha, zaś na glebach ciężkich 70 – 80 kg azotu na hektar. Nawożenie azotem w drugim i trzecim roku uprawy truskawek w dawkach 30 – 50 kg/ha stosuje się bezpośrednio po zakończeniu zbioru owoców, co korzystnie wpływa na tworzenie kwiatostanów w kolejnym sezonie wegetacyjnym.

W przypadku porzeczki, agrestu, czy borówki wysokiej należy zastosować od 80 do 120 kg azotu, podczas gdy pod maliny od 60 do 100 kg N/ha. Nawożenie azotem porzeczki i agrestu prowadzi się w 2 – 3 dawkach, a mianowicie po ruszeniu wegetacji wiosennej oraz dwukrotnie po kwitnieniu w odstępach 2-tygodniowych. W przypadku maliny pierwszą dawkę azotu stosuje się po ruszeniu wegetacji, zaś drugą – na początku kwitnienia roślin.

W pierwszych 2 – 3 latach po posadzeniu dawka azotu pod borówkę wysoką wynosi około 120 kg/ha. Azot stosuje się w połowie kwietnia i maja, zaś trzecią dawkę azotu – pod koniec czerwca.

Tolko D. 2010. Nawożenie sadów i plantacji jagodowych. ZODR, Barzkowice.