
Kukurydza jest jedną z najważniejszych roślin uprawnych na świecie, a jej intensywny wzrost i wysokie plony wymagają odpowiedniego zaopatrzenia w składniki pokarmowe. Spośród nich kluczowe znaczenie mają fosfor (P) i potas (K), które wpływają zarówno na rozwój systemu korzeniowego, jak i gospodarkę wodną roślin. Ich odpowiednie stosowanie jest fundamentem skutecznej agrotechniki, zwłaszcza w warunkach zmiennego klimatu i coraz częstszych okresów suszy.
Fosfor jest jednym z najważniejszych pierwiastków w nawożeniu kukurydzy. Wpływa na rozwój systemu korzeniowego, co zapewnia lepsze pobieranie wody i składników odżywczych. Jego rola jest szczególnie istotna w początkowej fazie wzrostu roślin – niedobór tego pierwiastka prowadzi do zahamowania wzrostu i charakterystycznych fioletowych przebarwień liści.
Zapewnienie odpowiedniej ilości fosforu w glebie jest kluczowe, ponieważ pierwiastek ten słabo przemieszcza się w glebie i jest dostępny dla roślin głównie w bezpośrednim sąsiedztwie korzeni. Optymalne nawożenie fosforem wpływa na:
Kukurydza pobiera około 12-15 kg P2O5 a tonę ziarna, a w przypadku uprawy na kiszonkę – 5 kg P2O5 na tonę suchej masy. W praktyce zalecane dawki fosforu wynoszą od 60 do 80 kg P2O5/ha, przy czym w nawożeniu przedsiewnym często stosuje się dawki rzędu 100-130 kg P2O5/ha, aby zwiększyć zasobność gleby w ten pierwiastek.
Potas odgrywa kluczową rolę w regulacji gospodarki wodnej rośliny, aktywując enzymy odpowiedzialne za fotosyntezę i transport składników odżywczych. Odpowiednie zaopatrzenie w potas:
Kukurydza charakteryzuje się bardzo wysokim zapotrzebowaniem na ten pierwiastek. Pobiera średnio 33 kg K2O na tonę ziarna. W przypadku uprawy na kiszonkę potrzeby pokarmowe wynoszą 4,8 kg K2O na tonę zielonej masy. Optymalne dawki potasu w nawożeniu przedsiewnym wynoszą od 70 do 140 kg K2O/ha w zależności od spodziewanego plonu i zasobności gleby.
Dobór odpowiednich dawek nawozów powinien być uzależniony od wyników analizy gleby, która pozwala określić jej zasobność w P i K. Przy niskim poziomie P i K zaleca się zwiększenie dawek o 30-60 kg P2O5 i K2O/ha, natomiast na glebach zasobnych można je ograniczyć o 20-40 kg/ha.
Nawożenie potasem najlepiej wykonać jesienią na glebach średnich i ciężkich (przed orką zimową), co pozwala na dobre wymieszanie nawozów z glebą. Na glebach lekkich zaleca się stosowanie nawozów wiosną, aby uniknąć strat składników wskutek wymywania. Nawożenie fosforem najczęściej wykonuje się podczas siewu kukurydzy aplikując nawóz za pomocą podsiewacza w bezpośrednie sąsiedztwo przyszłego systemu korzeniowego roślin.
W uprawie kukurydzy kluczowe znaczenie ma odpowiednie nawożenie, które zapewni roślinom optymalne warunki do wzrostu i wysokie plony. Świetnym wyborem są nawozy, które zawierają różne proporcje fosforu, potasu i azotu. W zależności od potrzeb uprawy warto rozważyć:
Potas i fosfor stosowane łącznie, skuteczniej wpływają na wzrost i rozwój rośliny.
Optymalne nawożenie fosforem i potasem jest jednym z kluczowych elementów wysokoprodukcyjnej technologii uprawy kukurydzy. Wpływa na rozwój systemu korzeniowego, odporność na stresy środowiskowe oraz wydajność fotosyntezy, co przekłada się na uzyskanie wysokich plonów. Kluczowe jest dopasowanie dawek do aktualnej zasobności gleby oraz terminu aplikacji, aby maksymalnie wykorzystać potencjał plonotwórczy tych składników.
