Spośród mikroelementów molibden w glebach i w roślinach występuje w najmniejszych ilościach (w roślinie 0,5-2,0 mg/kg s.m.). Transport molibdenu z korzeni do organów nadziemnych utrudniają siarczany, dobrze zatem stosować go dolistnie z gwarancją, że przeniknie do korzeni w ciągu doby. Niedobór tego składnika może występować u roślin uprawianych na glebach piaszczystych, z których łatwo ulega wymywaniu, oraz zakwaszonych - w odczynie kwaśnym (pH 4-5) przyswajane dla roślin jony MoO₄^- są silnie wiązane przez tlenki glinu i żelaza. Specyfika działania molibdenu wynika z faktu, że jest on składnikiem enzymów niezbędnych dla metabolizmu azotu: reduktazy azotowej odpowiedzialnej w roślinie za redukcję azotanów do amoniaku oraz nitrogenazy, enzymu katalizującego biologiczne wiązanie wolnego azotu z powietrza, przy współpracy z bakteriami symbiotycznymi.

Niedostateczna zawartość molibdenu powoduje u roślin:

• zakłócenia w gospodarce azotowej (m.in. wzrost zawartości N- azotanowego w roślinie),
• zahamowanie syntezy chlorofilu,
• wzrost zawartości P nieorganicznego, który w normalnych warunkach powinien zostać wbudowany w struktury organiczne,
  spadek produkcji i żywotności pyłku.

Objawy niedoboru tego pierwiastka najszybciej są widoczne u roślin z rodziny bobowatych, u których Mo gromadzi się głównie w brodawkach korzeniowych, oraz z rodziny kapustnych.

Przy deficycie molibdenu zahamowany zostaje wzrost roślin, liście przybierają jasnozielone zabarwienie i pojawiają się na nich nekrotyczne plamy. U bobowatych następuje zahamowanie brodawkowania roślin, słabsze wiązanie azotu, ograniczenie synteza białek i słabe zawiązywanie nasion. U rzepaku pofałdowane liście przybierają łyżeczkowaty kształt. Przy ostrym niedoborze blaszki liściowe nie rozwijają się w ogóle. Kukurydza przy braku Mo opóźnia wyrzucanie wiech i nie otwiera wszystkich kwiatów. U brokuła i kalafiora zamiera róża.

Nawożenie doglebowe tym pierwiastkiem jest nieskuteczne, ponieważ w glebach zakwaszonych szybko się uwstecznia i podlega wymyciu. Przy niskiej zawartości molibdenu należy więc stosować dolistne nawożenie roślin roztworem molibdenianu amonowego (bądź molibdenianu sodu) o bezpiecznym stężeniu 0,05%. W 200 l cieczy roboczej wnosimy „na liść” 53 g Mo. Zalecana przez IUNG-PIB dawka wynosi 40-60g Mo/ha (dawka wyższa dla rzepaku). Najlepiej wykonywać oprysk łącznie z mocznikiem, siarczanem magnezu czy środkami ochrony roślin, w zalecanych fazach rozwojowych.

Tab.1.Terminy stosowania dolistnych oprysków (wg IUNG-PIB).

Należy pamiętać, że zabieg ten przynosi efekt doraźny i musi być powtarzany co roku.

Źródło:
1. Wróbel 2010, IUNG-PIB