Zboża na wyprodukowanie 1 tony ziarna wraz ze słomą potrzebują 4 kg magnezu (Mg) i 4 kg siarki (S). Łatwo policzyć, że aby uzyskać np. plon pszenicy wielkości 7 t/ha ziarna (wraz ze słomą) musimy dostarczyć roślinom około 28 kg/ha każdego z tych składników. W praktyce przed siewem nie stosuje się dużych dawek magnezu i siarki, ze względu na szybkie wymywanie z gleb. Oba te składniki łatwo dostarczymy „przez liść” stosując dostępny na rynku siedmiowodny siarczan magnezu Fertiplon SulfMag (MgO 16,2%, SO₃ 32,1%.)

Zboża wykazują największe zapotrzebowanie na magnez od fazy strzelania w źdźbło do końca kłoszenia. Najkorzystniejsze dla roślin jest wykonanie pierwszego oprysku wczesną wiosną pod koniec fazy krzewienia, a drugiego w pod koniec strzelania w źdźbło, lub ukazania się liścia flagowego. Również wczesną wiosną występuje największy deficyt siarki w glebie, ponieważ po zimie jest dokładnie wymyta z profilu glebowego.

Dopuszczalne stężenie siarczanu magnezu w obu fazach rozwojowych wynosi 5%, czyli 100 l wody może zawierać nie więcej niż 5 kg MgSO₄ x 7H₂O. Tym sposobem stosując do oprysku 300 l/ha cieczy roboczej dostarczymy roślinom prawie 5 kg MgO (3 kg Mg) i 4 kg S. Taka dawka siarki i magnezu ma niebagatelne znaczenie dla roślin - znacznie poprawia wykorzystanie innych składników pokarmowych (przede wszystkim azotu) i przekłada się na wyższe i bardziej stabilne plony. Siarczan magnezu zaleca się aplikować razem z mocznikiem, ponieważ chroni on rośliny przed ewentualnymi poparzeniami oraz z mikroelementami i środkami ochrony roślin. Dowiedziono, że pszenica dobrze dokarmiona magnezem i siarką w stadium końca kłoszenia wykazuje wyższą zawartość azotu w ziarnie. Rezygnując z aplikacji dolistnej ograniczamy przemieszczanie azotu ze słomy do ziarna.
Gdy gleba na polu wykazuje wysoką zawartość magnezu przyswajalnego można zaniechać nawożenia doglebowego i zastosować nawożenie tylko w formie nalistnej, ale w danym sezonie.