Warunki pogodowe występujące na początku tegorocznego okresu wegetacyjnego sprawiły, że ze względu na suszę wiosenne odchwaszczanie roślin uprawnych było mało efektywne, a deszczowa pogoda w późniejszym czasie doprowadziła do dynamicznego wzrostu chwastów. Wynikiem tego chwasty na polach uprawnych występują w bardzo dużym nasileniu, a w niektórych stanowiskach zdominowały roślinę uprawną. Wśród gatunków masowo występujących w uprawach zbóż jest stokłosa żytnia. Na niektórych polach, głównie zlokalizowanych na glebach żyznych, próchnicznych i gliniastych, liczebność stokłosy żytniej jest większa niż rośliny uprawnej. W tej sytuacji należy zwrócić uwagę na to, że gatunek ten jest bardzo plenny. Jedna roślina może wytworzyć do 6 tys. ziarniaków. Rolnicy muszą się liczyć z tym, że większość okazów stokłosy żytniej wytworzy ziarniaki, które zasilą glebowy bank nasion. Żywotność ziarniaków wynosi około 5 lat, przy czym największym wigorem charakteryzują się przez okres jednego roku.

Ziarniaki kiełkują z głębokości nawet 10 cm, ale największą zdolnością kiełkowania odznaczają się, gdy umieszczone są na głębokości do 8 cm. W związku z tym płytka uprawa roli oraz jej uproszczenia sprzyjają rozprzestrzenianiu się tego gatunku. W celu ograniczenia wschodów stokłosy żytniej w roślinie następczej należy wykonać orkę na głębokość min. 15 cm, która przykryje osypane na glebę nasiona i uniemożliwi ich kiełkowanie.