Jednym z podstawowych elementów wpływających na wielkość i jakość uzyskanych plonów roślin jest zaspokojenie ich potrzeb pokarmowych poprzez dostarczenie składników mineralnych w odpowiednich dawkach.

Jak wynika z danych Głównego Urzędu Statystycznego, proporcje w zużyciu składników mineralnych N:P:K w latach 2014/2015, w przeliczeniu na czysty składnik wynoszą średnio dla kraju 1:0,3:0,5. Stosowanie składników pokarmowych w takich ilościach zbliżone jest dla takich gatunków jak: pszenica czy jęczmień. O ile w przypadku fosforu jego zużycie jest zbliżone do optymalnego w relacji do azotu dla większości uprawianych gatunków, to w przypadku takich roślin jak: żyto, owies, rzepak, kukurydza uprawiana na ziarno, stosunek N:K jest zbyt niski i powinien wynosić 1:0,8 tzn. na każde 100 kg azotu powinniśmy zastosować 80 kilogramów potasu. W przypadku buraka cukrowego i ziemniaka, stosunek zużycia N:K wynosi 1:1,4 (na 100 kg N trzeba wysiać 140 kg K). Ostateczną dawkę nawozu można skorygować znając aktualną zasobność gleby.

Potas jest bardzo ważnym składnikiem pokarmowym roślin, sprzyja pobieraniu azotu, reguluje gospodarkę węglowodanami, a także gospodarkę wodną roślin. Deficyt potasu prowadzi do zaburzeń większości procesów fizjologicznych, głównie transportu asymilatów i wzrostu. Dlatego trzeba zadbać o wniesienie odpowiedniej ilości tego składnika w relacji do azotu.

Na rynku występuje szeroki asortyment nawozów mineralnych, w związku z czym nie powinno być problemu z wyborem tego najbardziej odpowiedniego dla uprawianej rośliny.