

Zarodniki grzyba rozwijają się na porażonych resztkach pożniwnych, a także chwastach z rodziny kapustowatych. Rozprzestrzeniają się przez wiatr. Źródłem infekcji może być również materiał siewny. Choroba pojawia się już w okresie jesieni i rozwija się przez cały okres wegetacji rzepaku. Jesienią i wiosną na liściach pojawiają się jasnobrunatne, niekiedy prawie białe, owalne plamy, z brunatną obwódką.
Objawy mogą występować także na szyjkach korzeniowych, a w późniejszym okresie na łodydze oraz łuszczynach.
Grzyb tworzy na porażonych tkankach czarne owocniki – piknidia, z których powstają zarodniki konidialne, które rozprzestrzeniając się z kroplami deszczu powodują wtórne infekcje.
Choroba, może poważnie obniżyć mrozoodporność rzepaku ozimego, co może być problematyczne, gdy w okresie zimy wystąpią mrozy, bez okrywy śnieżnej.
Obserwacje polowe to konieczność w przypadku monitoringu występowania chorób i szkodników rzepaku. Niemniej obserwacje, zwłaszcza w przypadku występowania suchej zgnilizny kapustnych, warto poprzedzić śledzeniem komunikatów Systemu Prognozowania Epidemii Chorób – SPEC – prognozującym zagrożenie upraw rzepaku suchą zgnilizną kapustnych. Podstawą systemu jest badanie stężenia w powietrzu zarodników grzybów wywołujących tę chorobę. Wyniki obserwacji są umieszczane na stronie internetowej : Zobacz .
W przypadku obserwacji polowych próg ekonomicznej szkodliwości to stwierdzenie 10-15% roślin rzepaku ozimego z objawami suchej zgnilizny kapustnych w postaci zbrunatnienia szyjek korzeniowych lub żółtobrunatnych plam z piknidiami na liściach.
Zabiegi zwalczające przy użyciu środków ochrony roślin wykonuje się zapobiegawczo lub interwencyjnie odpowiednio dobierając fungicydy.
Środki ochrony roślin:
Dostęp do informacji o środkach ochrony roślin dopuszczonych do obrotu i stosowania przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi :
