Przed siewem rzepaku ozimego warto jest zadbać o
prawidłowo przeprowadzony zabieg nawożenia fosforem i
potasem oraz niskimi dawkami
azotu. Zastosowanie szybko działających form azotu wpływa korzystnie na odżywienie roślin, stanowiąc przy tym mniejsze zagrożenie dla ich prawidłowego przygotowania do okresu zimowego. Przy wyznaczaniu dawek fosforu i potasu należy brać pod uwagę zasobność gleby w przyswajalne formy tych składników pokarmowych oraz potrzeby pokarmowe rzepaku. Optymalne zaopatrzenie rzepaku w potas w okresie jesiennym zwiększa jego odporność na niskie temperatury i mróz oraz wpływa na poprawę zdrowotności roślin, co związane jest między innymi z kontrolą gospodarki azotowej. Przy niedoborze tego makroskładnika rośliny charakteryzują się większą podatnością na choroby grzybowe i bakteryjne. Podobnie racjonalne nawożenie fosforowe zwiększa tolerancję rzepaku na niekorzystne warunki klimatyczne, w tym na niskie temperatury oraz na ataki ze strony patogenów. Dodatkowo pierwiastek ten warunkuje prawidłowy rozwój systemu korzeniowego roślin, co korzystnie wpływa na pobieranie przez nie wody i składników mineralnych.
Istotną rolę w prawidłowym przygotowaniu rzepaku do okresu zimowego jest optymalne zaopatrzenie roślin w siarkę. Doglebowa aplikacja tego makroskładnika wpływa korzystnie na zwiększenie odporności roślin na niekorzystne warunki klimatyczne, jak również na patogeny. Ważnym zabiegiem w technologii nawożenia rzepaku jest także jesienne dokarmianie roślin mikroelementami, a w szczególności borem, manganem i molibdenem, a w następnej kolejności miedzią, cynkiem i żelazem. Odpowiednie zaopatrzenie rzepaku w mikroelementy warunkuje prawidłowy rozwój roślin w okresie jesiennym oraz wpływa na ich lepsze przezimowanie. Dla przykładu bor korzystnie oddziałuje na rozwój korzeni oraz części nadziemnych rzepaku, z kolei mangan i miedź zwiększają odporność roślin na choroby. Właściwe zaopatrzenie rzepaku w molibden ogranicza w okresie jesiennym nagromadzenie azotanów w roślinach, których nadmiar mógłby zwiększyć ich wrażliwość na mróz. Zabieg dokarmiania dolistnego rzepaku mikroelementami przeprowadza się najczęściej w fazie 5 – 7 liści.
W przypadku długiej i łagodnej jesieni zalecane jest powtórne dokarmianie dolistne mikroelementami, bowiem sprzyjające warunki pogodowe wpływają na intensywny rozwój rzepaku ozimego i budowanie większej biomasy roślinnej, co przekłada się na jego wyższe potrzeby pokarmowe.