Rzepak ozimy jest rośliną bardzo mało zimotrwałą i mrozoodporną. Niska mrozoodporność rzepaku wynika przede wszystkim ze skłonności do bujnego wzrostu w okresie jesiennym. Rośliny o zbyt szybkim tempie wzrostu odznaczają się mniejszą mrozoodpornością średnio o 5-7^oC. Niska mrozoodporność roślin jest natomiast główną przyczyną słabej zimotrwałości.

Prawidłowa rozeta liściowa rzepaku powinna składać się z od 7 do 9 liści osadzonych na krótkiej, tj. 4-5 cm łodydze o grubości od 0,5 do 1 cm. Rozeta powinna być krępa i zwarta a stożek wzrostu osłonięty liśćmi. Tego typu pokrój zwiększa szanse rośliny na przetrwanie niekorzystnych warunków pogodowych podczas zimy.
Wybujałości roślin sprzyja wczesny siew, długa i ciepła jesień oraz zbyt intensywne nawożenie azotowe.

Nadmierny wzrost roślin rzepaku można ograniczyć poprzez stosowanie fungicydów o charakterze regulatorów wzrostu. Najskuteczniejsze są preparaty z grupy triazoli. Opryskując rośliny tymi środkami nie tylko zwiększamy zimotrwałość, ale i zdrowotność rzepaku.

Termin stosowania triazoli jest uzależniony od rodzaju substancji aktywnej. Fungicydy na bazie metkonazolu należy aplikować w fazie 4-6 liści, zaś tebukonazolu w stadium 4-8 liści. Środki te wykazują największa skuteczność działania w temperaturze powyżej 12^oC. W przypadku opóźnionego zabiegu należy zwiększać dawkę o 0,1 l/ha na każdy kolejny liść rozety. Łącznie z fungicydami można stosować preparaty mikroelementowe zwierające bor, molibden, cynk itd.