Ważnym mikroskładnikiem w uprawie rzepaku jest bor.
W okresie wiosennym, w celu regeneracji roślin po zimie, w uprawie rzepaku ozimego szczególnie ważne jest dostarczenie wszystkich niezbędnych mikroelementów. W praktyce rolniczej rzepak do prawidłowego wzrostu i rozwoju potrzebuje głównie boru, na niedobór którego jest szczególnie wrażliwy.
Bor w roślinie wpływa na budowę ścian komórkowych, zmniejsza pękanie łodyg w okresie wiosennym, które przyczynia się do znacznego ograniczenia w transporcie składników pokarmowych w roślinie, a także stanowi miejsce wnikania chorobotwórczych patogenów do rośliny. Optymalne zaopatrzenie rzepaku w bor warunkuje również prawidłowe tworzenie łuszczyn i nasion.
Rzepak do prawidłowego wzrostu i rozwoju poza borem wymaga także manganu, miedzi, molibdenu oraz cynku.
Mangan wpływa na tworzenie przez rośliny głębokiego systemu korzeniowego oraz oddziałuje na gospodarkę azotową rzepaku.
W uprawie rzepaku w mniejszym stopniu obserwuje się wizualne objawy deficytu miedzi, cynku, żelaza czy też molibdenu. Jednak w związku z ważnymi funkcjami, jakie pełnią te pierwiastki zalecane jest dokarmianie roślin z wykorzystaniem nawozów wieloskładnikowych, zawierających mieszaninę wszystkich niezbędnych dla tej rośliny mikroskładników nawozowych.
Dokarmianie mikroelementami w okresie wiosennym wykonuje się standardowo w dwóch terminach, a mianowicie w fazie rozety oraz pąkowania. Wyjątkiem jest bor, w przypadku którego należy zastosować trzy zabiegi dokarmiania dolistnego, ponieważ pierwiastek ten słabo przemieszcza się w roślinie. W przypadku cynku bardzo ważne jest zaopatrzenie rzepaku w ten mikroskładnik w początkowym okresie wzrostu, ponieważ zapotrzebowanie roślin na cynk jest dwukrotnie wyższe w fazie rozety w porównaniu do późniejszych faz rozwojowych.
Aplikacja boru, w zależności od dostępności tego mikroskładnika w glebie oraz od intensywności uprawy zalecana jest w ilości od 400 do 800 g B/ha. W przypadku manganu zalecana dawka tego mikroelementu zależy od formy w jakiej jest aplikowany (chelat, forma siarczanowa) i najczęściej mieści się w przedziale od 200 do 400 g Mn/ha, zaś dla molibdenu w granicach od 20 do 40 g Mo/ha. Przyjmuje się, że do momentu strzelania w pęd, który w przypadku rzepaku stanowi fazę krytyczną, należy zaopatrzyć rośliny we wszystkie niezbędne mikroskładniki. Dokarmianie dolistne może być łączone ze stosowaniem środków ochrony roślin, między innymi z ochroną insektycydową lub fungicydową.