Do osiągnięcia odpowiedniej fazy rozwojowej i wejścia w etap zimowego spoczynku, rzepak wymaga około 75-80 dni jesiennej wegetacji. Podczas tego czasu rośliny mogą być zagrożone ze strony różnych agrofagów – chwastów, szkodników czy patogennych grzybów. Celem eliminacji tego zagrożenia zwykle niezbędne jest wykorzystanie rozwiązań chemicznych.

Chwasty względem roślin uprawnych cechują się największą szkodliwością ze wszystkich agrofagów – głównie ze względu na możliwość rozwoju w szerokim zakresie warunków środowiska oraz szereg wykształconych mechanizmów konkurowania o jego zasoby

Jakie zabiegi jesienne należy wykonać w uprawie rzepaku? 

Często przedplonem dla rzepaku są zboża, stąd presja ze strony chwastów trawiastych (samosiewy zbóż, perz, miotła zbożowa, wyczyniec polny) może być znacząca. Ich zwalczanie najlepiej przeprowadzić w pierwszych fazach rozwojowych. Takie działanie umożliwia uzyskanie największej efektywności graminicydów (przykładowo tych zawierających fluazyfop-P-butylowy) oraz ich zastosowanie w mniejszych dawkach. To z kolei przekłada się na mniejszy nakład pracy i finansów, przeznaczonych na ochronę plantacji.

Niektóre substancje chemiczne mogą działać dwojako – przykładowo difenokonazol służy zarówno ochronie fungicydowej uprawy, jak i regulacji (skracaniu) pokroju roślin. Najlepszym momentem na przeprowadzenie jesiennego skracania rzepaku jest faza 4-6 liści.

​Mowa tu szczególnie o fosforze, potasie, siarce, azocie, magnezie i mikroskładnikach. Zapotrzebowanie rzepaku na azot w okresie jesiennym jest stosunkowo niewielkie. Przy czym, w momencie przyorania słomy z przedplonu zbożowego i braku aplikacji tego składnika przedsiewnie lub na resztki pożniwne, jesienią na plantacji mogą pojawić się objawy niedoborów tego składnika. Wówczas dobrym rozwiązaniem jest pogłówna aplikacja azotu w ilości 30-40 kg N/ha. Nawozy polecane w tym celu to przykładowo Siarczan amonu AS21 macro, Pulsar czy Polifoska 21. Co istotne, wspomniane nawozy zawierają azot w formach wolniej działających – sprzyjających jesiennej wegetacji rzepaku i jego odpowiedniemu przygotowaniu do okresu zimowego. Z kolei, obecna w nich siarka sprzyja odporności roślin na czynniki stresowe – niską temperaturę, niedobór wody czy atak chorobotwórczych patogenów.