W większości rejonów kraju optymalny termin siewu rzepaku ozimego przypada pomiędzy 15 a 25 sierpnia. Tylko na północnym wschodzie powinno się go zasiać do 10 sierpnia. Przyjmuje się, że dopuszczalne opóźnienie siewu, przy którym obniżka plonu wynosi kilka procent, to 7 dni. Jeśli natomiast zwiększa się do dwóch tygodni, wówczas sięga 10%.

Oczywiście olbrzymi wpływ na skalę zmniejszenia plonowania rzepaku ozimego ma przebieg pogody jesienią. Gdy jesień jest długa i ciepła, tak jak to miało miejsce w zeszłym roku, wówczas obniżka plonu jest mniejsza, a nawet siewy późniejsze mogą okazać się korzystniejsze niż wcześniejsze, bo rośliny nadmiernie nie wybujają przed zimą. Jeśli natomiast jest krótka i chłodna, wtedy straty plonu są większe.

W tym roku ze względu na olbrzymi deficyt wody i brak opadów trudno będzie wykonać uprawę przedsiewną i zasiać rzepak w terminie. Jeśli prognozy będą wskazywały na przyjście opadów, wtedy warto opóźnić siew, aby uprawić glebę w lepszych warunkach wilgotnościowych. Można także wykonywać orkę siewną i doprawiać rolę nocą, gdy jest chłodniej, a siać rzepak rano. Tak wysiewałem rzepak podczas praktyki na farmie w Oberfellabrunn w północnej Austrii w 1992 r., gdy latem też panowała susza.

Do opóźnionych siewów wskazane jest zastosowanie odmian mieszańcowych (heterozyjnych) rzepaku ozimego, które odznaczają się intensywniejszym tempem wzrostu niż odmiany populacyjne.