Fosfor i potas są kluczowymi makroelementami w budowaniu potencjału plonotwórczego rzepaku ozimego. Nawożenie tymi pierwiastkami wykonuje się przed siewem rośliny uprawnej, a ich dostępność jesienią wpływa na kondycję rośliny przez cały okres wegetacji.
Jakie funkcje pełni fosfor i potas?
Do najważniejszych funkcji potasu należy zwiększenie tolerancji rośliny zarówno na stresy biotyczne, jak i antropogeniczne, wywołane między innymi niewłaściwą agrotechniką. Szczególnie ważną rolę potas odgrywa w zwiększeniu odporności roślin na niedobory wody. Potas wpływa korzystnie na pionowy zasięg systemu korzeniowego, dzięki temu roślina może pobierać wodę i składniki pokarmowe z głębszych warstw gleby i w mniejszym stopniu narażona jest na negatywne skutki wywołane suszą. Potas zwiększa również tolerancję roślin na choroby i szkodniki oraz zwiększa efektywność plonotwórczą azotu, co bezpośrednio przekłada się na plonowanie roślin. Wymiernymi efektami plonotwórczego działania potasu jest wzrost plonu nasion, zawartości w nich tłuszczu oraz zwiększenie masy 1000 nasion.
Fosfor odpowiada za prawidłowy rozwój systemu korzeniowego, co ma kluczowe znaczenie w jesiennym rozwoju rzepaku ozimego. Dobrze rozwinięty korzeń, o długości co najmniej 15 cm z dużą ilością korzeni bocznych i włośników, gwarantuje dobre przezimowanie roślin, dostępność wody i składników pokarmowych i szybki start wiosną.
Należy mieć na uwadze, że nawet umiarkowany niedobór tego składnika ogranicza dynamikę wzrostu rośliny i zmniejsza jej plon.
