Niska zimotrwałość rzepaku ozimego sprawia, że mroźne zimy wywołują duże ubytki w obsadzie roślin. Zakłada się, że z uprawy rzepaku ozimego można uzyskać zadowalające plony, gdy na 1m2 przypada 40-50 zdrowych roślin. Przy niższej obsadzie plantację powinno się zlikwidować. W takich przypadkach pole po rzepaku ozimym może zostać obsiane jarą formą tego gatunku.

Rzepak jary wprawdzie odznacza się niższym o około 30-35% plonowaniem niż ozimy i jego nasiona zawierają mniej tłuszczu (42-45%), ale ma pożądane cechy, które sprawiają, że jest najlepszą alternatywą po przyoranej plantacji rzepaku ozimego. Ponadto w rejonach Polski, w których występują mroźne i długie zimy powinien być wprowadzony do uprawy zamiast rzepaku ozimego. Rzepak jary ma krótszy okres wegetacji i mniejsze wymagania cieplne. Potrzebuje niższego nawożenia mineralnego i odznacza się większą odpornością na choroby grzybowe, co w kontekście podwyżek cen nawozów mineralnych i środków ochrony roślin oraz wycofywania szeregu substancji aktywnych jest bardzo pożądane.

Obecnie w Krajowym Rejestrze zarejestrowanych jest 18 odmian rzepaku jarego, 6 z nich to odmiany mieszańcowe (Delight, Lakritz, Lava, Lavina, Lumen, Menthal), a 12 – populacyjne (Bruno, Fantom, Feliks, Fenja, Goliat, Gustaw, Karo, Laur, Lennon, Libero, Markus, Turner). Odmiany Lava (zgłaszający: Saaten-Union Polska sp. z o.o.) i Laur (zgłaszający: Hodowla Roślin Strzelce sp. z o.o. Grupa IHAR) zostały w tym roku wpisane do KR.