Nasiona rzepaku ozimego przeznaczone do siewu powinny charakteryzować się kontrolowaną zawartością substancji antyżywieniowych – kwasu erukowego i glukozynolanów oraz czystością na poziomie 98%. Ważne jest, aby miały sprawdzoną zdolność kiełkowania, która w zależności od klasy jakości powinna mieścić się w granicach 95 – 75%. Ich wilgotność nie powinna przekraczać 12%. Istotne jest również odpowiednie zaprawienie nasion.
Rzepak jest rośliną bardzo wrażliwą na termin siewu. Optymalny termin siewu rzepaku ozimego, w zależności od regionu kraju, mieści się w przedziale od 15 do 25 sierpnia. Przyjmuje się, że dopuszczalne są terminy siewu rzepaku późniejsze od optymalnych o 5 – 7 dni. Mogą one przyczynić się jedynie do niewielkiego obniżenia plonu rzepaku. Warto pamiętać, że intensywny rozwój rzepaku ozimego ma miejsce w temperaturze otoczenia przekraczającej 12ºC, która w naszym kraju występuje najczęściej od połowy sierpnia do końca września. Średnia temperatura otoczenia występująca w Polsce w październiku jest zwykle zbyt niska do prawidłowego dynamicznego wzrostu roślin. Stąd też opóźnienia w siewie rzepaku mogą skutkować obniżeniem wykształcania masy nadziemnej roślin o mniejszych liściach oraz ograniczeniem wytwarzania zawiązków organów generatywnych w stożku wzrostu. Niewskazany jest również zbyt wczesny siew rzepaku, ponieważ może doprowadzić do nadmiernego wzrostu, a nawet wybujania roślin. Jedynie na słabych glebach, względnie po zbożach w przedplonie, rzepak ozimy można wysiewać nieco wcześniej.
Ważna jest również ilość wysiewanych nasion, gdyż zbyt duże zagęszczenie roślin wiąże się z wykształceniem rozety liściowej o luźnej budowie, a niekiedy może prowadzić do wybujania roślin, co w konsekwencji obniża ich zdolność przezimowania. Wiosną takie rośliny charakteryzują się słabszym wigorem, co może przekładać się na obniżenie plonów.