Zachwaszczenie pól uprawnych uzależnione jest od wielu czynników, a jednym z nich jest uprawa roli. Modyfikacje w sposobie przygotowania pola pod siew oraz w uprawkach pożniwnych, związane przede wszystkim z zaniechaniem wykonywania orki, zastępowaniem jej uprawkami nieodwracającymi roli, spłycanie uprawek lub całkowite ich zaniechanie, doprowadziły do coraz częstszego i liczniejszego występowania dwuliściennych chwastów wieloletnich w uprawach. Powodem takiej sytuacji jest to, że płytkie uprawki nie niszczą wegetatywnych organów rozmnażania tych chwastów znajdujących się w glebie i daje to możliwość ich rozrastania się.

W ostatnich latach do najbardziej problematycznych dwuliściennych chwastów wieloletnich należą: bylica pospolita (na zdjęciu), powój polny, skrzyp polny i ostrożeń polny. W zwalczaniu tych chwastów najlepsze efekty można uzyskać łącząc metodę mechaniczną z chemiczną ochroną łanu. Jednak mechaniczna walka z tymi chwastami często wiąże się z wprowadzeniem do agrotechniki dodatkowych zabiegów uprawowych, które nie zawsze są możliwe do wykonania. Znacznie prostsze jest zastosowanie odpowiednio dobranego herbicydu, przy czym należy mieć na uwadze, że chwasty te trudniej wyeliminować, niż gatunki jednoroczne. Z tego powodu efektywniejsze jest stosowanie herbicydów dwu lub trzy składnikowych, w których wykorzystane jest zjawisko synergizmu, niż preparatów zawierających jedną substancję czynną. W tabeli poniżej przedstawiono wykaz wybranych substancji czynnych przeznaczonych do zwalczania ww. chwastów wieloletnich.

Tab. 1. Dobór substancji biologicznych do zwalczania dwuliściennych chwastów wieloletnich.