Ważną rolę w prawidłowej strategii nawożenia pszenicy ozimej odgrywa zbilansowane nawożenie mineralne. W uprawie tej rośliny nawożenie przedsiewne obejmuje zaopatrzenie roślin w fosfor i potas. Dawki tych składników pokarmowych uzależnione są od zasobności gleby, przy czym w uprawie pszenicy na glebach o średniej zasobności odpowiadają one potrzebom pokarmowym roślin. Pszenica ozima na wytworzenie plonu ziarna na poziomie 5 ton wraz z odpowiednią ilością słomy potrzebuje 50 kg P2O5 i 95 kg K2O. Na glebach charakteryzujących się średnią zasobnością w te składniki dawki te są wystarczające do pokrycia potrzeb pokarmowych roślin. Z kolei na stanowiskach słabszych zalecane jest zwiększenie dawki fosforu o 40 – 60 kg P2O5 i dawki potasu o 30 – 50 kg K2O. Wysokie ceny nawozów mineralnych przekonują wielu producentów rolnych do ograniczania ich stosowania. W przypadku uprawy pszenicy ozimej istnieje możliwość ich redukcji o około 20 – 25%, a w przypadku gleb charakteryzujących się wysoką zasobnością w przyswajalne formy tych składników nawet o 75% w stosunku do potrzeb pokarmowych roślin.
Rola fosforu i potasu
Optymalne zaopatrzenie pszenicy ozimej w fosfor w okresie jesiennej wegetacji wpływa korzystnie na prawidłowy rozwój systemu korzeniowego, co skutkuje efektywniejszym pobieraniem wody i składników mineralnych. Poza tym zwiększa odporność roślin na niekorzystne czynniki środowiskowe, w tym między innymi na niskie temperatury oraz na działanie patogenów. Podobnie odpowiednie nawożenie potasowe warunkuje właściwe przezimowanie pszenicy ozimej, wpływając na zwiększenie jej odporności na niskie temperatury panujące w okresie zimowym oraz na wymarzanie. Potas wpływa również na poprawę kondycji roślin oraz dzięki oddziaływaniu na tworzenie grubych ścian komórkowych chroni rośliny przed porażeniem przez patogeny.
Czy stosować azot jesienią?
W uprawie pszenicy ozimej jesienna aplikacja azotu uzależniona jest w największym stopniu od rośliny przedplonowej i zalecana jest w dawce 20 – 30 kg azotu na ha tylko w przypadku uprawy po przedplonach zbożowych. Wynika to z faktu, iż resztki słomiaste zbóż pozostawione po ich zbiorze charakteryzują się szerokim stosunkiem węgla do azotu, co prowadzi do zmniejszenia dostępności azotu dla siewek pszenicy, w efekcie intensywnego wykorzystania tego składnika przez szybko rozwijające się mikroorganizmy glebowe. W przypadku uprawy pszenicy ozimej po przedplonach niezbożowych nie zaleca się jesiennej aplikacji azotu ze względu na możliwość nadmiernego wzrostu roślin i tym samym gorszego ich przezimowania.
Korzystnie na prawidłowy wzrost i rozwój pszenicy ozimej wpływa nawożenie magnezem i siarką. Składniki te można aplikować w okresie jesiennym, bądź też w okresie wiosennym.
