Niekorzystne warunki pogodowe oraz późno schodzący z pola przedplon sprawiają, że rolnicy zmuszeni są do późnego siewu zbóż ozimych. Opóźnienie wysiewu o 5-10 dni, względem optymalnego terminu, zazwyczaj nie wpływa negatywnie na plony. Ryzykowne jest natomiast przesunięcie terminu wysiewu o więcej niż dekadę. Ma to szczególne znaczenie w odniesieniu do żyta i jęczmienia ozimego, ponieważ gatunki te krzewią się tylko jesienią.

Późny siew może mieć negatywny wpływ na plon

Najmniejszym spadkiem plonu reaguje pszenica ozima, która krzewi się zarówno jesienią, jak i wiosną. Późno wysiana pszenica ozima może nawet nie rozpocząć krzewienia jesienią, a to skutkuje niestety gorszym przygotowaniem roślin do przetrwania zimy. Natomiast wiosenne krzewienie jest mniej produktywne, kłosy są krótsze, z mniejszą liczbą ziaren. Dwutygodniowe opóźnienie terminu siewu może powodować spadek plonu o około 15%, natomiast siew opóźniony o 4 tygodnie może skutkować obniżką plonu nawet o 36%. Wielkość obniżki plonu zależy od warunków pogodowych i związana jest głównie ze zmniejszeniem liczby kłosów, masy 1000 ziaren oraz plonu ziarna z rośliny i z kłosa.

Przy późnym siewie pszenicy należy pamiętać o zwiększeniu normy wysiewu.

Jak ograniczać skutki opóźnionego siewu?

Wysiewając zboża w terminie późniejszym względem terminu optymalnego należy zwrócić uwagę na wybór odmiany, która powinna cechować się szybkim tempem wzrostu jesienią. Dodatkowo im później wykonany siew, tym norma wysiewu powinna być większa. Obsada ziarniaków na polu powinna być uzależniona od warunków pogodowych, terminu siewu odmiany i stanowiska. Najczęściej zaleca się zwiększyć ją względem zalecanej przez hodowcę o 50 kiełkujących ziarniaków na 1 m², generalnie jednak nie należy przekraczać normy 450 ziaren/m². Wiosną należy również pamiętać, aby jak najszybciej dostarczyć m.in. pszenicy ozimej odpowiednią dawkę azotu, aby roślina mogła nadrobić braki w liczbie źdźbeł kłosonośnych.