Mamy połowę czerwca, a miejscami możemy spotkać żółte pola rzepaku. Niestety widok ten pojawia się coraz częściej, co przysparza zmartwień plantatorom rzepaku ozimego. Kwitną teraz chwasty, których eliminacja jest utrudniona.

Najtrudniej zwalczyć chwasty z tej samej rodziny

Skuteczną ochronę herbicydową rzepaku może zapewnić doglebowe i nalistne zwalczanie chwastów, w początkowym okresie wegetacji roślin. Obie metody maja plusy i minusy. Największy kłopot, przy doglebowym zwalczaniu chwastów stanowi często brak wody – w przesuszonej glebie stosowane herbicydy mają ograniczone działanie lub nie działają wcale. Dodatkowo ciepła jesień i coraz łagodniejsze zimy nie pomagają w walce z zachwaszczeniem. Najtrudniejsze do eliminacji są chwasty z tej samej rodziny botanicznej co rzepak – kapustowate.

Ich szkodliwość polega nie tylko na konkurowaniu z rzepakiem o wodę, światło czy składniki pokarmowe, ale rośliny te są przede wszystkim żywicielami dla chorób grzybowych i szkodników. Do niedawna stulicha psia była uznawana za mało znaczący chwast ruderalny, a dziś mocno rozprzestrzeniła się na polach, szczególnie w rzepaku. Stulichę niszczy, stosowany w odpowiednich warunkach, chlomazon+napropamid, mieszankę substancji możemy stosować maksymalnie do kilku dni po siewie (4-5 dni).

Niestety coraz częstszym towarzyszem rzepaków jest też gorczycznik pospolity. Oba chwasty maja podobną do rzepaku budowę morfologiczną i podczas zbioru zanieczyszczają plon obniżając jego jakość. Kompensacji chwastów sprzyja ubogi płodozmian, częsta uprawa rzepaku na danym polu i częste stosowanie tych samych substancji aktywnych w herbicydach, a także stosowanie herbicydów w niewłaściwy sposób.

Sprawdź jak zapobiegać odporności chwastów w artykule: Odporności chwastów na herbicydy należy zapobiegać.