Wymagania pokarmowe
 
Rzepak do wytworzenia 1 tony nasion i odpowiedniej ilości słomy potrzebuje średnio: 50 kg azotu (N), 25 kg fosforu (P2O5), 50-60 kg potasu (K2O), 50-60 kg wapnia (CaO), 8-10 kg magnezu (MgO), 37,5 kg siarki (SO3), a także 60 g boru (B), 10-40 g miedzi (Cu), 100 g manganu (Mn), 1-2 g molibdenu (Mo) i 60-150 g cynku (Zn).

Wymagania pokarmowe
 
Rzepak do wytworzenia 1 tony nasion i odpowiedniej ilości słomy potrzebuje średnio: 50 kg azotu (N), 25 kg fosforu (P2O5), 50-60 kg potasu (K2O), 50-60 kg wapnia (CaO), 8-10 kg magnezu (MgO), 37,5 kg siarki (SO3), a także 60 g boru (B), 10-40 g miedzi (Cu), 100 g manganu (Mn), 1-2 g molibdenu (Mo) i 60-150 g cynku (Zn).
 
Nawożenie azotem
 
Racjonalne przedsiewne nawożenie rzepaku to umiarkowane zaopatrzenie roślin w azot, które pozwala zapewnić rozwój młodych roślin i wykształcenie rozety liściowej oraz korzenia w okresie jesiennej wegetacji rzepaku. Dobrze rozwinięte plantacje rzepaku są w stanie pobrać jesienią 60-80 kg N/ha, natomiast wybujałe nawet ponad 100 kg N/ha. Na stanowiskach ubogich w azot zaleca się nawożenie w ilości 30-40 kg N/ha (dotyczy przedplonów zbożowych, które wyczerpują glebę z pierwiastka oraz stanowisk, na których uzyskano wysokie plony). Na żyznych stanowiskach, po przedplonach bobowatych i mieszankach zbóż jarych z bobowatymi, nawożenie azotem jest zbędne. Najlepiej azot dostarczyć roślinom w postaci nawozu wieloskładnikowego (łącznie z fosforem i potasem). Przedsiewnie azot może być stosowany również w postaci nawozu azotowego (np. Pulrei +INu) bądź azotowo-siarkowego (np. Polifoski 21, RSM S, Saletrosanów czy nawozów typu siarczan amonu). Jesienny rozwój roślin powinien być stale monitorowany.
 
<a href="https://nawozy.eu/wiedza/porady-ekspertow/nawozenie/kiedy-i-jak-nawozic-rzepak-azotem" target="_blank">Planując wiosenne nawożenie,</a> koniecznie należy uwzględnić stan plantacji i kondycję roślin po zimie. O terminie zastosowania pierwszej dawki azotu decydują warunki pogodowe, panujące w okresie zimy i na przedwiośniu, a także stan gleby, kondycja roślin, zasobność gleby w azot mineralny oraz obowiązujące przepisy prawne (tzw. „Program azotanowy”). Z uwagi na to, że rzepak wznawia wegetację bardzo szybko, warto wykorzystać wczesnowiosenne przymrozki, które umożliwiają wjazd maszyn na pole. Wczesne zastosowanie składników pokarmowych w nawozach mineralnych to również możliwość wykorzystania wilgoci obecnej w glebie, zapewniającej dobre rozpuszczenie nawozów, a następnie (wraz z deszczem) przemieszczenie składników pokarmowych do strefy korzeniowej.

Wymagania pokarmowe
 
Rzepak do wytworzenia 1 tony nasion i odpowiedniej ilości słomy potrzebuje średnio: 50 kg azotu (N), 25 kg fosforu (P2O5), 50-60 kg potasu (K2O), 50-60 kg wapnia (CaO), 8-10 kg magnezu (MgO), 37,5 kg siarki (SO3), a także 60 g boru (B), 10-40 g miedzi (Cu), 100 g manganu (Mn), 1-2 g molibdenu (Mo) i 60-150 g cynku (Zn).
 
Nawożenie przedsiewne
 
<a href="https://nawozy.eu/wiedza/porady-ekspertow/rosliny/nawozenie-fosforem-i-potasem-pod-rzepak-ozimy" target="_blank">Fosfor i potas najlepiej zastosować przed siewem roślin,</a> ponieważ pierwiastki te są niezbędne do wytworzenia w okresie jesiennym silnej rozety liści z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym. Brak fosforu w glebie oznacza słabszy rozwój systemu korzeniowego, gorsze pobieranie wody i składników pokarmowych. Niedobór potasu natomiast to większa wrażliwość roślin na suszę i niskie temperatury. Zmniejsza się zimotrwałość roślin (potas „zagęszcza” sok komórkowy, tym samym zwiększając odporność roślin na mróz).
 
Na zasobnych, dobrze przygotowanych, strukturalnych stanowiskach o uregulowanym odczynie, zakładając plon w granicach 4-4,5 t/ha, należy zastosować 80-110 kg P2O5/ha i 140-160 kg K2O/ha. Jeśli gleba charakteryzuje się niższą zasobnością, nawożenie mineralne należy zwiększyć o 25-40% w stosunku do potrzeb, ponieważ część składnika jest przeznaczona na podniesienie zasobności gleby. Jeśli natomiast roślina przedplonowa była wysoko nawożona i wzbogacone zostały głębsze warstwy gleby, to nawożenie można nieco obniżyć z uwagi na to, że rzepak – jako roślina głęboko korzeniąca się – może pobierać składniki pokarmowe z głębszych warstw gleby.

Wymagania pokarmowe
 
Rzepak do wytworzenia 1 tony nasion i odpowiedniej ilości słomy potrzebuje średnio: 50 kg azotu (N), 25 kg fosforu (P2O5), 50-60 kg potasu (K2O), 50-60 kg wapnia (CaO), 8-10 kg magnezu (MgO), 37,5 kg siarki (SO3), a także 60 g boru (B), 10-40 g miedzi (Cu), 100 g manganu (Mn), 1-2 g molibdenu (Mo) i 60-150 g cynku (Zn).
 
Nawożenie siarką
 
Wybierając nawóz mineralny do wczesnowiosennego nawożenia rzepaku, warto również zwrócić uwagę na to, czy zawiera on łatwo dostępną siarkę, która wspomaga wykorzystanie azotu, wpływa na szereg procesów biochemicznych zachodzących w roślinie oraz zwiększa odporność roślin na choroby i szkodniki. Dolistna aplikacja siarki może łagodzić niedobory tego składnika, zwykle jednak nie zabezpiecza ilości odpowiedniej dla zaspokojenia potrzeb pokarmowych rzepaku. Wiosną, chcąc uzupełnić niedobory siarki w glebie, warto wykorzystywać nawozy azotowe z siarką, jak np. Saletrosan 26 plus, RSM S, Saletromag, Saletrosan 30, Siarczan amonu AS21 macro, Siarczan amonu AS21 select, Pulsar. Nawozy zaleca się stosować w terminie N1.
 
Dawkę siarki można wyliczyć bezpośrednio ze stałego stosunku N:S, który dla roślin siarkolubnych (a więc m.in. rzepaku ozimego) wynosi od 5:1 do 4:1, czyli np. przy zastosowaniu 180 kg N/ha, dawka siarki wyniesie 90-112,5 kg SO3/ha (czyli 36-45 kg S/ha). Należy pamiętać, że im wyższe stosuje się dawki azotu, tym rośliny pobierają więcej siarki i tym częściej niedobór siarki może ograniczać plonowanie roślin. Podobnie jak niedobór, tak również nadmiar pierwiastka może być szkodliwy. Dawka siarki, nawet w uprawie rzepaku, nie powinna przekraczać 150 kg SO3/ha (60 kg S/ha).

Rzepak ozimy

Wymagania pokarmowe
 
Pszenica ozima z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 26-30 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 19 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 270 g żelaza (Fe), 82 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.

Wymagania pokarmowe
 
Pszenica ozima z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 26-30 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 19 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 270 g żelaza (Fe), 82 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.
 
Nawożenie azotem
 
Azot jesienią w pszenicy ozimej należy stosować z rozwagą. Jesienne nawożenie azotem jest wymagane wówczas, gdy pszenica jest uprawiana po zbożach – wtedy stosujemy 20-30 kg N/ha, najlepiej w nawozie wieloskładnikowym typu Polifoska lub Amofoska. Uprawa po dobrych przedplonach (rzepak, rośliny bobowate, burak) nie wymaga przedsiewnego stosowania azotu, ponieważ jesienne pobranie azotu przez rośliny wynosi 5-25 kg N/ha (zależnie od fazy rozwojowej).
 
Wiosenne wznowienie wegetacji to okres intensywnego pobierania składników pokarmowych. Azot ma największy wpływ na wzrost, rozwój i produktywność roślin, a jego wczesna aplikacja gwarantuje uprawie dobry start. Każde opóźnienie w dostarczeniu składnika żywieniowego zmniejsza plon. Poziom i terminy nawożenia azotem należy ustalić tak, aby składnik ten był dostępny dla roślin w każdej fazie rozwojowej, w odpowiedniej ilości.

Wymagania pokarmowe
 
Pszenica ozima z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 26-30 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 19 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 270 g żelaza (Fe), 82 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.
 
Nawożenie przedsiewne
 
Fosfor i potas pełnią w roślinie ważne funkcje fizjologiczne. Jedną z funkcji fosforu jest stymulacja rozwoju systemu korzeniowego. Dobrze rozwinięty system korzeniowy to większe pobranie składników pokarmowych, łatwiejszy dostęp do wody, większa odporność rośliny na stresy wywołane niedoborem wody (susza). Dlatego też pierwiastek ten pożądany jest w dużych ilościach już w początkowych fazach rozwoju roślin. Fosfor najlepiej stosować na 10-14 dni przed siewem pszenicy, tak aby zapewnić roślinom dobry start. Należy pamiętać, że nawóz (najlepiej wieloskładnikowy typu Polifoska, Amofoska) należy równomiernie wysiać na powierzchni pola i wymieszać z warstwą gleby o głębokości 10-20 cm. Startowe odżywienie roślin fosforem wymaga zastosowania minimum 20 kg P2O5/ha, nawet jeśli zawartość fosforu w glebie jest wysoka. 
 
Potas reguluje gospodarkę wodną, a rośliny pobierają największe jego ilości w okresie od fazy strzelania w źdźbło do kwitnienia. Oznacza to, że powinien być on dostępny w glebie nie tylko w początkowych fazach rozwoju roślin, ale również w okresie późniejszym. Sposób nawożenia potasem należy dostosować do warunków glebowych. Na glebach ciężkich i średnich należy stosować go przedsiewnie, na glebach lżejszych, gdzie pierwiastek ten jest łatwiej wymywany, korzystniej jest wysiewać go w dwóch dawkach: pierwszej przed siewem ziarna (1/2-2/3 całkowitej dawki nawozowej), drugiej na przedwiośniu (1/3-1/2 całkowitej dawki).

Wymagania pokarmowe
 
Pszenica ozima z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 26-30 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 19 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 270 g żelaza (Fe), 82 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.
 
Nawożenie siarką
 
<a href="https://nawozy.eu/wiedza/porady-ekspertow/zboza/nawozenie-siarka-a-jakosc-ziarna-pszenicy" target="_blank">Efektywne wykorzystanie azotu przez rośliny jest możliwe tylko wówczas, gdy zabezpieczone zostaną już na początku wegetacji wiosennej w łatwo dostępną siarkę.</a> Rośliny bezpośrednio przez korzeń pobierają formę siarczanową siarki. Z tego względu we wczesnowiosennym nawożeniu doskonale sprawdza się Polifoska 21, Saletromag 25, Saletrosan 26 plus czy Saletrosan 30. Nawozy zaleca się stosować w terminie N1.
 
Dawkę siarki można wyliczyć bezpośrednio ze stałego stosunku N:S, który dla zbóż wynosi 10:1, czyli np. dla dawki azotu wynoszącej 180 kg N/ha dawka siarki wyniesie 45 kg SO3/ha (czyli 18 kg S/ha). Należy pamiętać, że im wyższe stosuje się dawki azotu, tym rośliny pobierają więcej siarki i tym częściej niedobór siarki może ograniczać plonowanie roślin.

Pszenica ozima

Wymagania pokarmowe
 
Jęczmień ozimy z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 23-26 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 22 kg potasu (K2O), 7 kg wapnia (CaO), 4,5 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 9 g miedzi (Cu), 260 g żelaza (Fe), 70 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i średnią na niedobór manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.

Wymagania pokarmowe
 
Jęczmień ozimy z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 23-26 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 22 kg potasu (K2O), 7 kg wapnia (CaO), 4,5 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 9 g miedzi (Cu), 260 g żelaza (Fe), 70 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i średnią na niedobór manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.
 
Nawożenie azotem
 
Nawożenie azotem jęczmienia ozimego wykonuje się głownie wiosną. Powinno być ono dostosowane do wysokości spodziewanego plonu. Jęczmień ozimy, jak każde zboże, najwięcej azotu (ponad 70%) pobiera od fazy krzewienia do fazy rozpoczęcia kłoszenia. Dawki nawozu powinny być zatem tak dobrane, aby zapewnić ciągłość żywienia roślin. W praktyce technologia nawożenia azotem jęczmienia ozimego uprawianego na paszę z reguły obejmuje stosowanie dwóch bądź trzech dawek tego pierwiastka. Terminy stosowania nawozów azotowych i wysokość ich dawek uzależniona jest od kondycji plantacji i przeznaczenia plonu. 
 
Jeśli jęczmień ozimy przeznaczony jest na cele browarne, należy ograniczyć nawożenie azotem (łączna dawka azotu nie przekracza z reguły 80 kg N/ha), a także przesunąć terminy nawożenia na wcześniejsze fazy rozwojowe (ograniczyć stosowanie późnych dawek).

Wymagania pokarmowe
 
Jęczmień ozimy z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 23-26 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 22 kg potasu (K2O), 7 kg wapnia (CaO), 4,5 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 9 g miedzi (Cu), 260 g żelaza (Fe), 70 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i średnią na niedobór manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.
 
Nawożenie przedsiewne
 
Jęczmień ozimy wykazuje bardzo dużą wrażliwość na niedobór fosforu i średnią wrażliwość na niedobór potasu w glebie. Optymalne zaopatrzenie w te składniki żywieniowe pozwala lepiej przygotować się roślinom do spoczynku zimowego, zwiększa odporność na choroby i mróz. Z tego względu pełne nawożenie fosforem i potasem najlepiej zastosować przedsiewnie jesienią (nawozy należy wymieszać z glebą), ponieważ pierwiastki te są niezbędne do wytworzenia w okresie jesiennym silnego i dobrze rozbudowanego systemu korzeniowego.
 
Nawożenie fosforem i potasem, obok zabezpieczenia wymagań pokarmowych roślin, ma na celu także regulację zasobności gleby. Na glebach bardzo zasobnych w fosfor i potas można (w roku uprawy), zastosować oszczędną technologię, stosują niższą o 30% dawkę nawozów w stosunku do potrzeb. Jeśli gleby wykazują niską zasobność w przyswajalne formy fosforu i potasu, warto zwiększyć dawkę przedsiewną o 20-30% w stosunku do potrzeb roślin. Niedobory magnezu warto uzupełniać wcześniej, pod przedplon, np. na glebach o nieuregulowanym odczynie łącznie z wapnowaniem.
 
Wysokość dawek fosforu i potasu zależy od zawartości przyswajalnych w glebie form tych składników oraz wysokości plonu. Do przedsiewnego nawożenia roślin warto wykorzystywać wieloskładnikowe nawozy mineralne z niewielkim udziałem azotu.

Wymagania pokarmowe
 
Jęczmień ozimy z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 23-26 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 22 kg potasu (K2O), 7 kg wapnia (CaO), 4,5 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 9 g miedzi (Cu), 260 g żelaza (Fe), 70 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i średnią na niedobór manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.
 
Nawożenie siarką
 
Efektywne wykorzystanie azotu przez rośliny jest możliwe tylko wówczas, gdy zabezpieczone zostaną już na początku wegetacji wiosennej w łatwo dostępną siarkę. Rośliny bezpośrednio przez korzeń pobierają formę siarczanową siarki. Z tego względu we wczesnowiosennym nawożeniu doskonale sprawdza się Polifoska 21, Saletromag 25, Saletrosan 26 plus czy Saletrosan 30. Nawozy zaleca się stosować w terminie N1.

Jęczmień ozimy

Wymagania pokarmowe
 
Pszenica jara z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 23-30 kg azotu (N), 9-13 kg fosforu (P2O5), 16-24 kg potasu (K2O), 5-6 kg wapnia (CaO), 3-4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5,5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 360 g żelaza (Fe), 110 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 70 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo zwapnowanej oraz przy pH powyżej 6,5.

Wymagania pokarmowe
 
Pszenica jara z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 23-30 kg azotu (N), 9-13 kg fosforu (P2O5), 16-24 kg potasu (K2O), 5-6 kg wapnia (CaO), 3-4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5,5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 360 g żelaza (Fe), 110 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 70 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo zwapnowanej oraz przy pH powyżej 6,5.
 
Nawożenie azotem
 
Azot w pszenicy jarej najlepiej zastosować w dwóch bądź trzech dawkach, dostosowując ich wysokość do ilości uzyskiwanego plonu, zasobności gleby w dostępny azot i warunków pogodowych. Z uwagi na to, że wschody roślin odbywają się w warunkach niskich temperatur gleby, koniecznym staje się zastosowanie azotu przedsiewnie. W tym czasie warto część dawki zastosować w formie szybko działającej (azotanowej), która korzystnie wpłynie na początkowy rozwój roślin i pobudzi je do krzewienia.
 
W rejonach, gdzie często występują wiosenne niedobory wody, wskazane jest zastosowanie dużej dawki przedsiewnej azotu. Można wówczas część zaplanowanej dawki zastosować w szybko działającej i uniwersalnej formie azotanowo-amonowej, np. wykorzystując nawozy typu saletra amonowa lub saletrzak. Natomiast pozostałą część azotu można wprowadzić w postaci nawozu wolno działającego, jak Pulrea +INu, czyli mocznik z inhibitorem ureazy.

Wymagania pokarmowe
 
Pszenica jara z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 23-30 kg azotu (N), 9-13 kg fosforu (P2O5), 16-24 kg potasu (K2O), 5-6 kg wapnia (CaO), 3-4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5,5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 360 g żelaza (Fe), 110 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 70 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo zwapnowanej oraz przy pH powyżej 6,5.
 
Nawożenie przedsiewne
 
Ze względu na słaby system korzeniowy i małą zdolność pobierania trudniej dostępnych składników pokarmowych z gleby, a także krótki okres wegetacji, nawożenie pszenicy jarej powinno być bardzo dokładnie zbilansowane. W tym celu należy koniecznie oszacować dostępność składników pokarmowych z gleby oraz z nawozów naturalnych i organicznych (słoma), a także warunki pogodowe (przede wszystkim ilość opadów).
 
Nawożenie fosforem i potasem jest najbardziej efektywne, gdy nawozy są dobrze wymieszane z 10-20 cm warstwą gleby. <a href="https://nawozy.eu/wiedza/porady-ekspertow/nawozy/jak-mozna-ocenic-stan-odzywienia-roslin-uprawnych" target="_blank">Fosfor i potas najlepiej zastosować jesienią,</a> pod orkę, wykorzystując Holist agro PK 15-30, Super fos dar 40 i sól potasową. Ze względów ekonomicznych często jednak nawożenie fosforowo-potasowe wykonuje się wyłącznie wiosną. Wówczas nawozy należy zastosować pod wiosenne uprawki przedsiewne, na 7-14 dni przed planowanym siewem. Do nawożenia można wykorzystać nawozy jednoskładnikowe, a także kompleksowe nawozy wieloskładnikowe typu Polifoska czy Amofoska, które zawierają dodatkowo azot, magnez i siarkę.
 
Dawki nawozu zależą od zasobności gleby i poziomu przewidywanego plonu ziarna. Przy wyborze nawozu powinno uwzględniać się również przedplon.

Wymagania pokarmowe
 
Pszenica jara z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 23-30 kg azotu (N), 9-13 kg fosforu (P2O5), 16-24 kg potasu (K2O), 5-6 kg wapnia (CaO), 3-4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5,5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 360 g żelaza (Fe), 110 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 70 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo zwapnowanej oraz przy pH powyżej 6,5.
 
Nawożenie siarką
 
Rośliny będą efektywnie wykorzystywać azot, jeśli już na początku wegetacji zostaną zabezpieczone w łatwo dostępną siarkę siarczanową. Z tego względu we wczesnowiosennym nawożeniu doskonale sprawdza się Polifoska 21, Saletromag 25, Saletrosan 26 plus czy Saletrosan 30. Nawozy zaleca się stosować przedsiewnie, w terminie N1.
 
Dawkę siarki można wyliczyć bezpośrednio ze stałego stosunku N:S, który dla zbóż wynosi 10:1, czyli np. dla dawki azotu wynoszącej 140 kg N/ha dawka siarki wyniesie 35 kg SO3/ha (czyli 14 kg S/ha). Należy pamiętać, że im wyższe stosuje się dawki azotu, tym rośliny pobierają więcej siarki i tym częściej niedobór siarki może ograniczać plonowanie roślin.

Pszenica jara

Wymagania pokarmowe
 
Jęczmień jary z plonem 1 tony ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 25 kg N (odmiany browarne 20 kg N), 11 kg fosforu (P2O5), 22-26 kg potasu (K2O), 3-4 kg wapnia (CaO), 3-4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 9 g miedzi (Cu), 260 g żelaza (Fe), 70 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i średnią na niedobór manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.

Wymagania pokarmowe
 
Jęczmień jary z plonem 1 tony ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 25 kg N (odmiany browarne 20 kg N), 11 kg fosforu (P2O5), 22-26 kg potasu (K2O), 3-4 kg wapnia (CaO), 3-4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 9 g miedzi (Cu), 260 g żelaza (Fe), 70 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i średnią na niedobór manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.
 
Nawożenie azotem
 
Wysokość dawki azotu zależy od przeznaczenia plantacji (cele browarne, cele paszowe), wysokości spodziewanego plonu, jakości gleby, a także czynników pogodowych i agrotechnicznych. Dawkę nawozów azotowych należy zbilansować, uwzględniając ilość azotu zastosowanego przedsiewnie w nawozach wieloskładnikowych i dwuskładnikowych.
 
Jęczmień jary uprawiany na cele paszowe zaleca się nawozić dawką 50-80 kg N/ha, w niesprzyjających warunkach uprawy nawożenie można zwiększyć do 100 kg N/ha. 
 
Nawozy azotowe najlepiej stosować w dwóch dawkach: 
<ul>
<li>pierwszą dawkę (N1), stanowiącą ok. 60% całkowitej zaplanowanej dawki azotu, należy zastosować przedsiewnie;</li>
<li>drugą dawkę (N2), stanowiącą 40% całkowitej zaplanowanej dawki, należy zastosować od fazy krzewienia do początku strzelania w źdźbło (zależnie od terminu i wysokości zastosowanej pierwszej dawki, a także warunków pogodowych).</li>
</ul>

Wymagania pokarmowe
 
Jęczmień jary z plonem 1 tony ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 25 kg N (odmiany browarne 20 kg N), 11 kg fosforu (P2O5), 22-26 kg potasu (K2O), 3-4 kg wapnia (CaO), 3-4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 9 g miedzi (Cu), 260 g żelaza (Fe), 70 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i średnią na niedobór manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.
 
Nawożenie przedsiewne
 
Nawożenie fosforem i potasem należy przeprowadzić jesienią „pod pług”, na glebach lżejszych zabieg ten można przesunąć na okres wiosny. Wysokość dawek fosforu i potasu zależy od zasobności gleby, przedplonu i wysokości uzyskiwanych plonów.
 
Do wiosennej, przedsiewnej aplikacji polecane są nawozy zawierające obok fosforu i potasu także azot, czyli np. Polifoska 5, Polifoska 6, Polifoska Krzem, Amofoska 5-10-25 z borem, Amofoska 4-12-20, Fosfarm 4-10-15, a także Polidap, Holist agro NK 10-31.

Wymagania pokarmowe
 
Jęczmień jary z plonem 1 tony ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 25 kg N (odmiany browarne 20 kg N), 11 kg fosforu (P2O5), 22-26 kg potasu (K2O), 3-4 kg wapnia (CaO), 3-4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 9 g miedzi (Cu), 260 g żelaza (Fe), 70 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i średnią na niedobór manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.
 
Nawożenie przedsiewne
 
Do nawożenia przedsiewnego jęczmienia jarego, zarówno plantacji przeznaczonych na cele paszowe, jak również browarne, mogą być wykorzystywane wszystkie nawozy znajdujące się na rynku. Nawozy dwuskładnikowe, tj. Holist agro PK 15-30, Super fos dar 40, zalecane są zarówno do aplikacji jesiennej, jak i wiosennej.

Wymagania pokarmowe
 
Jęczmień jary z plonem 1 tony ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 25 kg N (odmiany browarne 20 kg N), 11 kg fosforu (P2O5), 22-26 kg potasu (K2O), 3-4 kg wapnia (CaO), 3-4 kg magnezu (MgO), 9 kg siarki (SO3) oraz 5 g boru (B), 9 g miedzi (Cu), 260 g żelaza (Fe), 70 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 60 g cynku (Zn). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór miedzi i średnią na niedobór manganu. Niedobór manganu występuje najczęściej w glebie świeżo wapnowanej oraz przy pH gleby powyżej 6,5.
 
Nawożenie siarką
 
Optymalne nawożenie jęczmienia jarego wymaga bilansu składników pokarmowych, w którym nie powinno zabraknąć siarki. Jęczmień jary, podobnie jak inne zboża, wymaga ok. 9 kg SO3 na każdą tonę ziarna. Dla plonu ziarna 7 t/ha dawka siarki powinna wynosić ok. 63 kg SO3/ha.

Jęczmień jary

Wymagania pokarmowe W uprawie na ziarno, z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy kukurydza przeciętnie pobiera: 25-30 kg azotu (N), 12 kg fosforu (P2O5), 25-30 kg potasu (K2O), 10 kg wapnia (CaO), 10 kg magnezu (MgO), 10 kg siarki (SO3) oraz 11 g boru (B), 14 g miedzi (Cu), 110 g manganu (Mn), 0,9 g molibdenu (Mo) i 85 g cynku (Zn). W uprawie na zielonkę, z plonem 10 t biomasy kukurydza przeciętnie pobiera: 38 kg azotu (N), 14 kg fosforu (P2O5), 45 kg potasu (K2O), 20 kg wapnia (CaO), 12 kg magnezu (MgO), 12,5 kg siarki (SO3) oraz 17 g boru (B), 13 g miedzi (Cu), 150 g manganu (Mn), 1,5 g molibdenu (Mo) i 150 g cynku (Zn).

​Wymagania pokarmowe W uprawie na ziarno, z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy kukurydza przeciętnie pobiera: 25-30 kg azotu (N), 12 kg fosforu (P2O5), 25-30 kg potasu (K2O), 10 kg wapnia (CaO), 10 kg magnezu (MgO), 10 kg siarki (SO3) oraz 11 g boru (B), 14 g miedzi (Cu), 110 g manganu (Mn), 0,9 g molibdenu (Mo) i 85 g cynku (Zn). W uprawie na zielonkę, z plonem 10 t biomasy kukurydza przeciętnie pobiera: 38 kg azotu (N), 14 kg fosforu (P2O5), 45 kg potasu (K2O), 20 kg wapnia (CaO), 12 kg magnezu (MgO), 12,5 kg siarki (SO3) oraz 17 g boru (B), 13 g miedzi (Cu), 150 g manganu (Mn), 1,5 g molibdenu (Mo) i 150 g cynku (Zn). Nawożenie azotem Azot w uprawie kukurydzy, niezależnie od przeznaczenia plonu, można stosować w całości przed siewem ziarna (taka aplikacja azotu zyskuje coraz więcej zwolenników). Dawkę azotu można też podzielić na dwie części, tj. 70% dawki zastosować przed siewem, a pozostałą część (30%) pogłównie, najpóźniej do fazy 4-8 liści kukurydzy. Od fazy 6-8 liści rośnie tempo wzrostu roślin, a tym samym zwiększa się intensywność pobierania składników pokarmowych, w tym azotu. Ważne jest więc, aby rośliny miały do dyspozycji potrzebne im pierwiastki.

​Wymagania pokarmowe W uprawie na ziarno, z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy kukurydza przeciętnie pobiera: 25-30 kg azotu (N), 12 kg fosforu (P2O5), 25-30 kg potasu (K2O), 10 kg wapnia (CaO), 10 kg magnezu (MgO), 10 kg siarki (SO3) oraz 11 g boru (B), 14 g miedzi (Cu), 110 g manganu (Mn), 0,9 g molibdenu (Mo) i 85 g cynku (Zn). W uprawie na zielonkę, z plonem 10 t biomasy kukurydza przeciętnie pobiera: 38 kg azotu (N), 14 kg fosforu (P2O5), 45 kg potasu (K2O), 20 kg wapnia (CaO), 12 kg magnezu (MgO), 12,5 kg siarki (SO3) oraz 17 g boru (B), 13 g miedzi (Cu), 150 g manganu (Mn), 1,5 g molibdenu (Mo) i 150 g cynku (Zn). Nawożenie przedsiewne Nawożenie potasowe w uprawie kukurydzy zaleca się stosować jesienią. Na glebach lżejszych dopuszczalne jest stosowanie nawozów wiosną, najlepiej na około 2 tygodnie przed siewem nasion, pod wiosenne uprawki przedsiewne. Do wiosennej, przedsiewnej aplikacji polecane są nawozy zawierające obok fosforu i potasu także azot, czyli np. Amofoska 4-10-22 Corn, Amofoska 4-12-20, Amofoska 5-10-25 z borem, Fosfarm 4-8-21, Fosfarm 4-10-15, Holist agro NK 10-31, Polifoska 5, Polifoska 6, Polifoska Krzem. Nawozy są efektywnie wykorzystywane, gdy są wymieszane z glebą na głębokość 10-20 cm (najlepiej stosować je pod orkę jesienną lub wiosenne uprawki przedsiewne, na 7-14 dni przed siewem).

​Wymagania pokarmowe W uprawie na ziarno, z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy kukurydza przeciętnie pobiera: 25-30 kg azotu (N), 12 kg fosforu (P2O5), 25-30 kg potasu (K2O), 10 kg wapnia (CaO), 10 kg magnezu (MgO), 10 kg siarki (SO3) oraz 11 g boru (B), 14 g miedzi (Cu), 110 g manganu (Mn), 0,9 g molibdenu (Mo) i 85 g cynku (Zn). W uprawie na zielonkę, z plonem 10 t biomasy kukurydza przeciętnie pobiera: 38 kg azotu (N), 14 kg fosforu (P2O5), 45 kg potasu (K2O), 20 kg wapnia (CaO), 12 kg magnezu (MgO), 12,5 kg siarki (SO3) oraz 17 g boru (B), 13 g miedzi (Cu), 150 g manganu (Mn), 1,5 g molibdenu (Mo) i 150 g cynku (Zn). Nawożenie przedsiewne Do nawożenia przedsiewnego kukurydzy, zarówno plantacji uprawianych z przeznaczeniem na ziarno, jak i na zielonkę, mogą być wykorzystywane wszystkie nawozy znajdujące się na rynku. Holist agro PK 15-30 i Super fos dar 40 zalecane są do aplikacji jesiennej i wiosennej. Nawożenie współrzędne musi uwzględniać precyzyjne umieszczenie granul nawozu. Nawóz umieszcza się równolegle do wysiewu nasion 5 cm w bok i 5 cm poniżej rzędu siewnego. Najlepszymi nawozami do aplikacji współrzędnej są nawozy zawierające w swoim składzie azot amonowy i fosfor, np. Polidap. Umieszczenie nawozu w sąsiedztwie korzeni poprawia wykorzystanie fosforu przez młode rośliny kukurydzy, zwłaszcza podczas wystąpienia chłodnej wiosny.

​Wymagania pokarmowe W uprawie na ziarno, z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy kukurydza przeciętnie pobiera: 25-30 kg azotu (N), 12 kg fosforu (P2O5), 25-30 kg potasu (K2O), 10 kg wapnia (CaO), 10 kg magnezu (MgO), 10 kg siarki (SO3) oraz 11 g boru (B), 14 g miedzi (Cu), 110 g manganu (Mn), 0,9 g molibdenu (Mo) i 85 g cynku (Zn). W uprawie na zielonkę, z plonem 10 t biomasy kukurydza przeciętnie pobiera: 38 kg azotu (N), 14 kg fosforu (P2O5), 45 kg potasu (K2O), 20 kg wapnia (CaO), 12 kg magnezu (MgO), 12,5 kg siarki (SO3) oraz 17 g boru (B), 13 g miedzi (Cu), 150 g manganu (Mn), 1,5 g molibdenu (Mo) i 150 g cynku (Zn). Nawożenie siarką Kukurydza, niezależnie od kierunku uprawy, do prawidłowego wzrostu i rozwoju potrzebuje około 70 kg SO3/ha (czyli 28 kg S/ha). Stosując wysokoazotowe nawozy z siarką, tj. Pulgran S 40 (+14) i RSMS, łącznie z azotem wprowadza się również siarkę, bilansując tym samym potrzeby roślin w ten ważny składnik żywieniowy. Do nawożenia roślin siarką możemy wykorzystać również nawozy azotowo-siarkowe o podwyższonej zawartości siarki.

Kukurydza

Słonecznik

Wymagania pokarmowe Burak cukrowy ma duże wymagania pokarmowe. Z plonem 10 t korzeni i odpowiednią masą liści przeciętnie pobiera: 45 60 kg azotu (N), 18 kg fosforu (P2O5), 60 75 kg potasu (K2O), 20 30 kg wapnia (CaO), 15 20 kg magnezu (MgO), 10 15 kg sodu (Na2O), 12,5 kg siarki (SO3) oraz 80 200 g boru (B), 25 50 g miedzi (Cu), 300 400 g manganu (Mn), 2 7 g molibdenu (Mo) i 150 250 g cynku (Zn). Największą wrażliwość wykazuje na niedobór potasu. Spośród mikroskładników najwięcej potrzebuje boru. Burak cukrowy jest bardzo wrażliwy na zakwaszenie gleby (optymalny zakres pH to 6,2-7). Zakwaszenie gleby prowadzi do uwalniania toksycznych form glinu i manganu, zmniejszenia zawartości wapnia i magnezu, uwstecznienia fosforu, a także spowolnienia procesów mineralizacji glebowej materii organicznej. Wapnowanie powinno być przeprowadzone przynajmniej rok przed siewem buraków.

Wymagania pokarmowe Burak cukrowy ma duże wymagania pokarmowe.&nbsp;Z plonem 10 t korzeni i odpowiednią masą liści przeciętnie pobiera:&nbsp;45 60 kg azotu (N), 18 kg fosforu (P2O5), 60 75 kg potasu (K2O), 20 30 kg wapnia (CaO), 15 20 kg magnezu (MgO), 10 15 kg sodu (Na2O), 12,5 kg siarki (SO3) oraz 80 200 g boru (B), 25 50 g miedzi (Cu), 300 400 g manganu (Mn), 2 7 g molibdenu (Mo) i 150 250 g cynku (Zn). Największą wrażliwość wykazuje na niedobór potasu. Spośród mikroskładników najwięcej potrzebuje boru. Burak cukrowy jest bardzo wrażliwy na zakwaszenie gleby (optymalny zakres pH to 6,2-7). Zakwaszenie gleby prowadzi do uwalniania toksycznych form glinu i manganu, zmniejszenia zawartości wapnia i magnezu, uwstecznienia fosforu, a także spowolnienia procesów mineralizacji glebowej materii organicznej. Wapnowanie powinno być przeprowadzone przynajmniej rok przed siewem buraków. Nawożenie azotem Wyznaczenie optymalnej dawki azotu w uprawie buraka cukrowego jest zagadnieniem złożonym. Jej wysokość jest uzależniona od wielu czynników, m.in. od dostępności składnika z innych źródeł (np. obornika lub innych nawozów naturalnych, organicznych), właściwości gleby, wysokości plonu. W uprawie buraka cukrowego niezwykle ważne jest, aby rośliny jak najszybciej zakryły międzyrzędzia. Szybkość wzrostu liści warunkowana jest między innymi dynamiką pobierania azotu, a ta zależy od formy azotu (dostarczonej w nawożeniu przedsiewnym) i dostępności wody w glebie.

​Wymagania pokarmowe Burak cukrowy ma duże wymagania pokarmowe.&nbsp;Z plonem 10 t korzeni i odpowiednią masą liści przeciętnie pobiera:&nbsp;45 60 kg azotu (N), 18 kg fosforu (P2O5), 60 75 kg potasu (K2O), 20 30 kg wapnia (CaO), 15 20 kg magnezu (MgO), 10 15 kg sodu (Na2O), 12,5 kg siarki (SO3) oraz 80 200 g boru (B), 25 50 g miedzi (Cu), 300 400 g manganu (Mn), 2 7 g molibdenu (Mo) i 150 250 g cynku (Zn). Największą wrażliwość wykazuje na niedobór potasu. Spośród mikroskładników najwięcej potrzebuje boru. Burak cukrowy jest bardzo wrażliwy na zakwaszenie gleby (optymalny zakres pH to 6,2-7). Zakwaszenie gleby prowadzi do uwalniania toksycznych form glinu i manganu, zmniejszenia zawartości wapnia i magnezu, uwstecznienia fosforu, a także spowolnienia procesów mineralizacji glebowej materii organicznej. Wapnowanie powinno być przeprowadzone przynajmniej rok przed siewem buraków. Nawożenie przedsiewne Nawozy fosforowo-potasowe najlepiej stosować jesienią. Stosowanie wszystkich nawozów wiosną (łącznie z azotem) powoduje powierzchniowe zasolenie gleby, co prowadzi do nierównomiernych i słabszych wschodów. Na glebach lżejszych nawożenie potasem można częściowo wykonać wiosną. Najczęściej na takich stanowiskach zaleca się stosowanie 1/2-3/4 zaplanowanej dawki potasu jesienią, a pozostałej części wiosną, najlepiej na około 2-3 tygodnie przed planowanym siewem.

​Wymagania pokarmowe Burak cukrowy ma duże wymagania pokarmowe.&nbsp;Z plonem 10 t korzeni i odpowiednią masą liści przeciętnie pobiera:&nbsp;45 60 kg azotu (N), 18 kg fosforu (P2O5), 60 75 kg potasu (K2O), 20 30 kg wapnia (CaO), 15 20 kg magnezu (MgO), 10 15 kg sodu (Na2O), 12,5 kg siarki (SO3) oraz 80 200 g boru (B), 25 50 g miedzi (Cu), 300 400 g manganu (Mn), 2 7 g molibdenu (Mo) i 150 250 g cynku (Zn). Największą wrażliwość wykazuje na niedobór potasu. Spośród mikroskładników najwięcej potrzebuje boru. Burak cukrowy jest bardzo wrażliwy na zakwaszenie gleby (optymalny zakres pH to 6,2-7). Zakwaszenie gleby prowadzi do uwalniania toksycznych form glinu i manganu, zmniejszenia zawartości wapnia i magnezu, uwstecznienia fosforu, a także spowolnienia procesów mineralizacji glebowej materii organicznej. Wapnowanie powinno być przeprowadzone przynajmniej rok przed siewem buraków. Nawożenie przedsiewne Do nawożenia przedsiewnego buraków cukrowych mogą być wykorzystywane nawozy dwuskładnikowe: fosforowo-potasowe i potasowe.&nbsp;<a target="_blank" href="https://nawozy.eu/nawozy/dwuskladnikowe/doglebowe/holist-r-agro-pk-15-30" alt="Holist agro PK 15-30">Holist agro PK 15-30</a>,&nbsp;<a target="_blank" href="https://nawozy.eu/nawozy/dwuskladnikowe/doglebowe/holist-r-agro-k-mg-55-5" alt="Holist agro K (Mg) 55 (+5)">Holist agro K (Mg) 55 (+5)</a>&nbsp;i&nbsp;<a target="_blank" href="https://nawozy.eu/nawozy/dwuskladnikowe/doglebowe/super-fos-dar-40-r" alt="Super fos dar 40">Super fos dar 40</a>&nbsp;najlepiej stosować jesienią. <a target="_blank" href="https://nawozy.eu/nawozy/dwuskladnikowe/doglebowe/polidap-r" alt="Polidap" class="on">Polidap</a>, z uwagi na obecność azotu, warto wykorzystywać wiosną.

Wymagania pokarmowe Burak cukrowy ma duże wymagania pokarmowe.&nbsp;Z plonem 10 t korzeni i odpowiednią masą liści przeciętnie pobiera:&nbsp;45 60 kg azotu (N), 18 kg fosforu (P2O5), 60 75 kg potasu (K2O), 20 30 kg wapnia (CaO), 15 20 kg magnezu (MgO), 10 15 kg sodu (Na2O), 12,5 kg siarki (SO3) oraz 80 200 g boru (B), 25 50 g miedzi (Cu), 300 400 g manganu (Mn), 2 7 g molibdenu (Mo) i 150 250 g cynku (Zn). Największą wrażliwość wykazuje na niedobór potasu. Spośród mikroskładników najwięcej potrzebuje boru. Burak cukrowy jest bardzo wrażliwy na zakwaszenie gleby (optymalny zakres pH to 6,2-7). Zakwaszenie gleby prowadzi do uwalniania toksycznych form glinu i manganu, zmniejszenia zawartości wapnia i magnezu, uwstecznienia fosforu, a także spowolnienia procesów mineralizacji glebowej materii organicznej. Wapnowanie powinno być przeprowadzone przynajmniej rok przed siewem buraków. Nawożenie siarką Burak cukrowy do prawidłowego wzrostu i rozwoju potrzebuje około 75 kg SO3/ha (czyli 30 kg S/ha).&nbsp;Siarka łagodzi negatywny wpływ nawożenia azotem na cechy jakościowe plonu. Siarkę najlepiej wprowadzić, stosując przedsiewnie nawozy azotowo-siarkowe, tj.&nbsp;<a target="_blank" href="https://nawozy.eu/nawozy/azotowe-z-siarka/doglebowe/saletromag-r-25" alt="Saletromag 25">Saletromag 25</a>,&nbsp;<a target="_blank" href="https://nawozy.eu/nawozy/azotowe-z-siarka/doglebowe/saletrosan-r-30" alt="Saletrosan 30">Saletrosan 30</a>, a także nawozy płynne&nbsp;<a target="_blank" href="https://nawozy.eu/nawozy/azotowe-z-siarka/doglebowe/rsm-r-s-26-7-5" alt="RSMS 26 (+7,5)">RSMS 26 (+7,5)</a>,&nbsp;<a target="_blank" href="https://nawozy.eu/nawozy/azotowe-z-siarka/doglebowe/rsm-r-s-28-12-5" alt="RSMS 28 (+12,5)">RSMS 28 (+12,5)</a>.

Burak cukrowy

Burak pastewny

Ziemniak

Wymagania pokarmowe Soja z plonem 1 t nasion i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 65-75 kg azotu (N), 15-20 kg fosforu (P2O5), 35-45 kg, potasu (K2O), 30-40 kg wapnia (CaO), 6-8 kg magnezu (MgO) i 8 kg siarki (S), czyli 20 kg SO3 oraz 40 g boru (B), 25 g miedzi (Cu), 60 g cynku (Zn), 90 g manganu (Mn), 1 g molibdenu (Mo). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór cynku, a na glebach lekkich także molibdenu.

Wymagania pokarmowe Soja z plonem 1 t nasion i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 65-75 kg azotu (N), 15-20 kg fosforu (P2O5), 35-45 kg, potasu (K2O), 30-40 kg wapnia (CaO), 6-8 kg magnezu (MgO) i 8 kg siarki (S), czyli 20 kg SO3 oraz 40 g boru (B), 25 g miedzi (Cu), 60 g cynku (Zn), 90 g manganu (Mn), 1 g molibdenu (Mo). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór cynku, a na glebach lekkich także molibdenu. Nawożenie azotem Przedsiewne nawożenie azotem stosuje się, gdy zasobność gleby w azot mineralny jest niska (na przykład na glebach ubogich w próchnicę lub w warunkach zimnej i deszczowej wiosny). Wówczas&nbsp;celowe jest zastosowanie 20-30 kg N/ha w nawozach szybko działających,&nbsp;jak: Pulan Macro, Zaksan 33,5, Salmag, Saletrzak 27 standard plus, Saletrosan 30, Saletromag 25.

Wymagania pokarmowe Soja z plonem 1 t nasion i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 65-75 kg azotu (N), 15-20 kg fosforu (P2O5), 35-45 kg, potasu (K2O), 30-40 kg wapnia (CaO), 6-8 kg magnezu (MgO) i 8 kg siarki (S), czyli 20 kg SO3 oraz 40 g boru (B), 25 g miedzi (Cu), 60 g cynku (Zn), 90 g manganu (Mn), 1 g molibdenu (Mo). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór cynku, a na glebach lekkich także molibdenu. Nawożenie przedsiewne Ze względu na krótki okres wegetacji (120-140 dni), nawożenie pod soję musi być odpowiednio zbilansowane. Dawki nawozów należy ustalić w oparciu o możliwy do osiągniecia plon nasion, zasobność gleby i warunki pogodowe (przede wszystkim ilość opadów).&nbsp;Na glebach o średniej zasobności dawki fosforu i potasu wynoszą zwykle 40-60 kg P2O5/ha i 80-100 kg K2O/ha.&nbsp;Nawozy wieloskładnikowe typu Polifoska i Amofoska sprawdzą się w wiosennym nawożeniu soi.

Wymagania pokarmowe Soja z plonem 1 t nasion i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 65-75 kg azotu (N), 15-20 kg fosforu (P2O5), 35-45 kg, potasu (K2O), 30-40 kg wapnia (CaO), 6-8 kg magnezu (MgO) i 8 kg siarki (S), czyli 20 kg SO3 oraz 40 g boru (B), 25 g miedzi (Cu), 60 g cynku (Zn), 90 g manganu (Mn), 1 g molibdenu (Mo). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór cynku, a na glebach lekkich także molibdenu. Nawożenie przedsiewne Fosfor i potas najlepiej zastosować jesienią,&nbsp;pod orkę, wykorzystując Holist agro PK 15-30, Super fos dar 40 czy Holist agro K (Mg) 55 (+5).&nbsp;Na glebach lekkich lub jeśli dawka nawozów potasowych jest wysoka, nawożenie potasem można podzielić i 2/3 dawki zastosować jesienią, a 1/3 na wiosnę.&nbsp;

Wymagania pokarmowe Soja z plonem 1 t nasion i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 65-75 kg azotu (N), 15-20 kg fosforu (P2O5), 35-45 kg, potasu (K2O), 30-40 kg wapnia (CaO), 6-8 kg magnezu (MgO) i 8 kg siarki (S), czyli 20 kg SO3 oraz 40 g boru (B), 25 g miedzi (Cu), 60 g cynku (Zn), 90 g manganu (Mn), 1 g molibdenu (Mo). Wykazuje dużą wrażliwość na niedobór cynku, a na glebach lekkich także molibdenu. Nawożenie siarką Siarka to ważny pierwiastek w nawożeniu soi. Jest potrzebna do budowy aminokwasów, czyli w efekcie do budowy białka. Pierwiastek ten można uzupełnić wiosną, stosując nawozy azotowe zawierające siarkę, na przykład Saletromag 25, Saletrosan 26 plus czy Saletrosan 30.

Soja

Użytki zielone

Wymagania pokarmowe Żyto ozime z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 22 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 23 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 3,5 kg siarki (S) (czyli 9 kg SO3) oraz 5,5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 250 g żelaza (Fe), 120 g manganu (Mn), 0,8 g molibdenu (Mo) i 79 g cynku (Zn). Żyto wykazuje małą wrażliwość na niedobór mikroskładników.

​Wymagania pokarmowe Żyto ozime z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 22 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 23 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 3,5 kg siarki (S) (czyli 9 kg SO3) oraz 5,5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 250 g żelaza (Fe), 120 g manganu (Mn), 0,8 g molibdenu (Mo) i 79 g cynku (Zn). Żyto wykazuje małą wrażliwość na niedobór mikroskładników. Nawożenie azotem Azot w życie, w zależności od wysokości spodziewanego plonu, stosuje się zazwyczaj w dwóch lub trzech terminach. Przy plonie do 50 dt/ha stosuje się zwykle dwie dawki azotu: połowę planowanej dawki w chwili ruszenia wegetacji (w terminie zgodnym z obowiązującym prawem), drugą część w fazie strzelania w źdźbło (BBCH 32-35). Plon 50 dt/ha, zakładając uprawę na glebie lekkiej po przedplonie zbożowym, wymaga zazwyczaj dawki całkowitej azotu wynoszącej 80-110 kg/ha. Jeśli zakładany plon ziarna jest wyższy (60-70 dt/ha i więcej), azot warto zastosować w trzech terminach:<ul><li>w chwili ruszenia wegetacji – 30-70 kg N/ha (w zależności o stopnia rozkrzewienia roślin – im lepiej rozkrzewione, tym mniejsza dawka),&nbsp;</li><li>na początku strzelania w źdźbło (BBCH 31-32) – 50-70 kg N/ha,&nbsp;</li><li>w fazie liścia flagowego, przed początkiem fazy kłoszenia (BBCH 37-49) –20-40 kg N/ha.</li></ul>

​Wymagania pokarmowe Żyto ozime z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 22 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 23 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 3,5 kg siarki (S) (czyli 9 kg SO3) oraz 5,5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 250 g żelaza (Fe), 120 g manganu (Mn), 0,8 g molibdenu (Mo) i 79 g cynku (Zn). Żyto wykazuje małą wrażliwość na niedobór mikroskładników. ​Nawożenie przedsiewne Żyto ozime ma najmniejsze spośród wszystkich zbóż wymagania pokarmowe, ale oczywiście, jak inne uprawy, wymaga zbilansowanego nawożenia, dostosowanego do zasobności gleby, rodzaju przedplonu i poziomu uzyskiwanych plonów. Dla przykładu uprawiając żyto mieszańcowe na dobrym stanowisku (przynajmniej średnia zasobność gleby w przyswajalne formy składników pokarmowych), po dobrym przedplonie, jak np. rzepak (słoma przyorana), można zrezygnować z nawożenia potasem. Natomiast gdy przedplonem dla żyta jest zboże, a gleba jest mało zasobna w składniki pokarmowe, wówczas nawożenie potasem jest konieczne. Nawożenie fosforowo-potasowe pod żyto najlepiej stosować przedsiewnie.&nbsp;<a target="_blank" href="https://nawozy.eu/wiedza/porady-ekspertow/nawozenie/potas-w-oziminach-uzupelnij-jak-najszybciej" alt="Na stanowiskach lżejszych warto potas stosować w dawce dzielonej:">Na stanowiskach lżejszych warto potas stosować w dawce dzielonej:</a>&nbsp;połowa dawki przedsiewnie, reszta pogłównie wczesną wiosną (na glebach piaszczystych, o małej zasobności w próchnicę, gdzie potas może ulec wymyciu poza strefę korzeniową roślin, dopuszczalne jest stosowanie całej dawki potasu wiosną). Do nawożenia warto wykorzystywać nawozy wieloskładnikowe typu Polifoska, Amofoska. Można także stosować nawozy typu Holist agro, jak zawierający fosfor i potas Holist agro PK 15-31 czy zawierający potas i magnez Holist agro K (Mg) 55 (+5). Do nawożenie fosforem można również wykorzystać Polidap lub Super fos dar 40.

​Wymagania pokarmowe Żyto ozime z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 22 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 23 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 3,5 kg siarki (S) (czyli 9 kg SO3) oraz 5,5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 250 g żelaza (Fe), 120 g manganu (Mn), 0,8 g molibdenu (Mo) i 79 g cynku (Zn). Żyto wykazuje małą wrażliwość na niedobór mikroskładników. Nawożenie przedsiewne Żyto ozime ma najmniejsze spośród wszystkich zbóż wymagania pokarmowe, ale oczywiście, jak inne uprawy, wymaga zbilansowanego nawożenia, dostosowanego do zasobności gleby, rodzaju przedplonu i poziomu uzyskiwanych plonów. Dla przykładu uprawiając żyto mieszańcowe na dobrym stanowisku (przynajmniej średnia zasobność gleby w przyswajalne formy składników pokarmowych), po dobrym przedplonie, jak np. rzepak (słoma przyorana), można zrezygnować z nawożenia potasem. Natomiast gdy przedplonem dla żyta jest zboże, a gleba jest mało zasobna w składniki pokarmowe, wówczas nawożenie potasem jest konieczne. Nawożenie fosforowo-potasowe pod żyto najlepiej stosować przedsiewnie.&nbsp;<a target="_blank" href="https://nawozy.eu/wiedza/porady-ekspertow/nawozenie/potas-w-oziminach-uzupelnij-jak-najszybciej" alt="Na stanowiskach lżejszych warto potas stosować w dawce dzielonej:">Na stanowiskach lżejszych warto potas stosować w dawce dzielonej:</a>&nbsp;połowa dawki przedsiewnie, reszta pogłównie wczesną wiosną (na glebach piaszczystych, o małej zasobności w próchnicę, gdzie potas może ulec wymyciu poza strefę korzeniową roślin, dopuszczalne jest stosowanie całej dawki potasu wiosną). Do nawożenia warto wykorzystywać nawozy wieloskładnikowe typu Polifoska, Amofoska. Można także stosować nawozy typu Holist agro, jak zawierający fosfor i potas Holist agro PK 15-31 czy zawierający potas i magnez Holist agro K (Mg) 55 (+5). Do nawożenie fosforem można również wykorzystać Polidap lub Super fos dar 40.

​Wymagania pokarmowe Żyto ozime z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 22 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 23 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 3,5 kg siarki (S) (czyli 9 kg SO3) oraz 5,5 g boru (B), 8,5 g miedzi (Cu), 250 g żelaza (Fe), 120 g manganu (Mn), 0,8 g molibdenu (Mo) i 79 g cynku (Zn). Żyto wykazuje małą wrażliwość na niedobór mikroskładników. Nawożenie siarką W wiosennym nawożeniu warto wykorzystywać nawozy azotowe z siarką. To połączenie pozwala na efektywne wykorzystanie azotu. Zastosowanie nawozów azotowo-siarkowych w terminie N1 pozwala na optymalne odżywienie roślin już we wczesnych fazach rozwojowych (ma to szczególne znaczenie zwłaszcza na plantacjach słabiej rozwiniętych). We wczesnowiosennym nawożeniu doskonale sprawdzają się: Saletromag 25, Saletrosan 30, Saletrosan 26 plus, a w gospodarstwach stosujących płynne nawozy azotowe RSMS.

Żyto ozime

Wymagania pokarmowe Pszenżyto ozime gorzej pobiera składniki pokarmowe i wodę z gleby niż żyto, ale lepiej niż pszenica. Z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 24 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 21 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 3,5 kg siarki (S) (czyli 9 kg SO3) oraz 5 g boru (B), 8 g miedzi (Cu), 100 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 70 g cynku (Zn).

​Wymagania pokarmowe Pszenżyto ozime gorzej pobiera składniki pokarmowe i wodę z gleby niż żyto, ale lepiej niż pszenica. Z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 24 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 21 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 3,5 kg siarki (S) (czyli 9 kg SO3) oraz 5 g boru (B), 8 g miedzi (Cu), 100 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 70 g cynku (Zn). Nawożenie azotem Nawożenie azotem pszenżyta ozimego wykonuje się głownie wiosną. Powinno być ono dostosowane do wysokości spodziewanego plonu i warunków pogodowych.&nbsp; ​<a target="_blank" href="https://nawozy.eu/wiedza/porady-ekspertow/nawozenie/co-powinnismy-uwzglednic-planujac-wiosenne-nawozenie-azotem" alt="Pszenżyto ozime uprawiane na paszę nawozi się azotem w dwóch lub trzech terminach.">Pszenżyto ozime uprawiane na paszę nawozi się azotem w dwóch lub trzech terminach.</a>&nbsp;Dawki całkowite do 90 kg N/ha stosuje się w dwóch częściach. Pierwsza wczesnowiosenna dawka (N1) stosowana jest w momencie ruszenia wegetacji i wynosi 40-60% całkowitej zaplanowanej dawki azotu. Pozostałą część (N2) aplikuje się zazwyczaj w fazie strzelania w źdźbło. Dawki azotu wyższe od 90 kg N/ha, stosowane w intensywnej technologii produkcji, należy rozłożyć na trzy terminy:<ul><li>N1 – w chwili ruszania wegetacji – 40-60% dawki całkowitej,&nbsp;</li><li>N2 – na początku strzelania w źdźbło (BBCH 31-32) – 30-35% dawki całkowitej,&nbsp;</li><li>N3 – w fazie liścia flagowego do początku kłoszenia (BBCH 37-51) – 20-25% dawki całkowitej.</li></ul>

​Wymagania pokarmowe Pszenżyto ozime gorzej pobiera składniki pokarmowe i wodę z gleby niż żyto, ale lepiej niż pszenica. Z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 24 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 21 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 3,5 kg siarki (S) (czyli 9 kg SO3) oraz 5 g boru (B), 8 g miedzi (Cu), 100 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 70 g cynku (Zn). ​Nawożenie przedsiewne Pszenżyto już w trakcie jesiennej wegetacji powinno być zaopatrzone w fosfor, potas i magnez. Poprawne odżywienie pozwala na właściwe rozkrzewienie się roślin w okresie jesiennym. Optymalne zaopatrzenie pszenżyta w składniki żywieniowe pozwala też lepiej przygotować się roślinom do spoczynku zimowego, zwiększa odporność na choroby (rdze, choroby zgorzelowe) i mróz. Nawożenie fosforem w całości powinno być zastosowane „pod korzeń”, ponieważ pierwiastek ten jest niezbędny do wytworzenia w okresie jesiennym silnego i dobrze rozbudowanego systemu korzeniowego. Nawożenie potasem na glebach cięższych można stosować „pod korzeń”. Na glebach lżejszych dawkę potasu warto podzielić na dwie części, wysiewając na przykład połowę całkowitej dawki potasu przed siewem ziarna (nawóz trzeba wymieszać z glebą), a drugą część – wczesną wiosną.&nbsp;

​Wymagania pokarmowe Pszenżyto ozime gorzej pobiera składniki pokarmowe i wodę z gleby niż żyto, ale lepiej niż pszenica. Z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 24 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 21 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 3,5 kg siarki (S) (czyli 9 kg SO3) oraz 5 g boru (B), 8 g miedzi (Cu), 100 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 70 g cynku (Zn). Nawożenie przedsiewne Pszenżyto już w trakcie jesiennej wegetacji powinno być zaopatrzone w fosfor, potas i magnez. Poprawne odżywienie pozwala na właściwe rozkrzewienie się roślin w okresie jesiennym. Optymalne zaopatrzenie pszenżyta w składniki żywieniowe pozwala też lepiej przygotować się roślinom do spoczynku zimowego, zwiększa odporność na choroby (rdze, choroby zgorzelowe) i mróz. Nawożenie fosforem w całości powinno być zastosowane „pod korzeń”, ponieważ pierwiastek ten jest niezbędny do wytworzenia w okresie jesiennym silnego i dobrze rozbudowanego systemu korzeniowego. Nawożenie potasem na glebach cięższych można stosować „pod korzeń”. Na glebach lżejszych dawkę potasu warto podzielić na dwie części, wysiewając na przykład połowę całkowitej dawki potasu przed siewem ziarna (nawóz trzeba wymieszać z glebą), a drugą część – wczesną wiosną.&nbsp;

​Wymagania pokarmowe Pszenżyto ozime gorzej pobiera składniki pokarmowe i wodę z gleby niż żyto, ale lepiej niż pszenica. Z plonem 1 t ziarna i odpowiednią ilością słomy przeciętnie pobiera: 24 kg azotu (N), 11 kg fosforu (P2O5), 21 kg potasu (K2O), 5 kg wapnia (CaO), 4 kg magnezu (MgO), 3,5 kg siarki (S) (czyli 9 kg SO3) oraz 5 g boru (B), 8 g miedzi (Cu), 100 g manganu (Mn), 0,7 g molibdenu (Mo) i 70 g cynku (Zn). Nawożenie siarką Na początku wegetacji wiosennej, najlepiej w terminie N1, warto zapewnić roślinom dostęp do siarki. Łatwo dostępną dla roślin siarkę siarczanową zawierają m.in.: Saletrosan 30, Saletromag 25, Saletrosan 26 plus, Polifoska 21.&nbsp;<a target="_blank" href="https://nawozy.eu/wiedza/porady-ekspertow/nawozenie/siarka-niezbedna-do-pobierania-i-metabolizowania-azotu" alt="Pobranie siarki przez rośliny wczesną wiosną pozwala na efektywne wykorzystanie azotu, ponieważ siarka wspomaga ten proces.">Pobranie siarki przez rośliny wczesną wiosną pozwala na efektywne wykorzystanie azotu, ponieważ siarka wspomaga ten proces.</a>​