Wyczyniec polny (Alopecurus myosuroides Huds.) jest jednym z najgroźniejszych i najbardziej ekspansywnych chwastów. Występuje głównie w zbożach ozimych i rzepaku ozimym, ale można też go spotkać w zbożach jarych, buraku cukrowym i roślinach strączkowych. Rośnie na glebach ciężkich, gliniastych i umiarkowanie wilgotnych. Preferuje stanowiska o dużej zasobności w wapń i o wysokim poziomie wód gruntowych. Aktualnie wyczyniec polny najliczniej występuje w Polsce północnej i zachodniej, ale pojedyncze stanowiska występowania tego gatunku stwierdzono również w województwie lubelskim.

Agrotechnika pomocna w walce z wyczyńcem

W zwalczaniu wyczyńca polnego należy podjąć działania kompleksowe, obejmujące zarówno odpowiednie zabiegi agrotechniczne, jak i chemiczne jego zwalczanie.

Najważniejszym elementem w zmniejszeniu liczebności wyczyńca na polach uprawnych jest prawidłowy płodozmian, uwzględniający rośliny głęboko ukorzeniające się i dobrze zacieniające glebę. Z kolei w zmianowaniach zbożowych należy zwiększyć udział zbóż jarych. Wyczyniec polny wschodzi głównie jesienią, dlatego uprawa roślin jarych zmniejsza jego liczebność w agrocenozach.

Ziarniaki wyczyńca polnego kiełkują na świetle, dlatego kluczowym działaniem ograniczającym występowanie tego chwastu jest stosowanie płużnej uprawy roli, a zwłaszcza staranne wykonanie podorywki i głębokiej orki siewnej, która przykryje większość nasion i uniemożliwi ich wykiełkowanie.

Liczebność wyczyńca polnego w agrocenozach można zmniejszyć również poprzez zwiększenie gęstości siewu rośliny uprawnej, uprawę odmian i/lub gatunków o szybkich wschodach, intensywnie krzewiących się lub rozgałęziających oraz wyrastających ponad chwasty. W gęstym łanie wyczyniec polny słabiej się krzewi i wytwarza mniej kwiatostanów oraz nasion, dzięki czemu mniej diaspor dostaje się do gleby.

Ponadto na polach zachwaszczonych wyczyńcem nie należy spieszyć się z siewem ozimin. Opóźniony wysiew umożliwia chemiczne lub mechaniczne zniszczenie wyczyńca, który wykiełkował po zbiorze rośliny przedplonowej oraz zmniejsza intensywność jego wschodów w okresie jesiennym.