Rzepak buduje plon już jesienią, w tym czasie najważniejsze jest dobre przygotowanie roślin do zimowania. A za to odpowiada kilka zabiegów, m.in. zrównoważone nawożenie, ochrona plantacji przed szkodnikami i patogenami chorobotwórczymi oraz regulacja pokroju. W tym roku przedłużające się żniwa opóźniały siewy rzepaku, skracając tym samym czas jesiennego rozwoju. Nie jest to jednak powód do rezygnacji z jesiennej regulacji pokroju.

Kiedy rzepak dobrze zimuje?

Jesienna wegetacja rzepaku powinna trwać przynajmniej 70-80 dni ze średnią temperaturą dobową powyżej 5°C, dlatego tak ważny jest optymalny termin siewu. Taki czas pozwala roślinom wytworzyć rozetę liściową składającą się z 8-10 liści, grubą szyjkę korzeniową (średnica min. 1 cm) i pęd ze stożkiem wzrostu na wysokości ok. 3 cm. Rzepaki o takim pokroju są mniej narażone na uszkodzenia mrozowe w czasie zimowania. Przy długiej ciepłej jesieni wegetacja często się wydłuża, a roślinny mają tendencję do wybujania, zwłaszcza w stanowiskach zasobnych w składniki pokarmowe. Nadmiernemu wydłużeniu pędu głównego zapobiegają regulatory wzrostu, dlatego ich stosowanie na wielu plantacjach jest koniczne.

Regulatory wzrostu do stosowania jesienią w rzepaku

Zadaniem regulatorów jest obniżenie stożka wzrostu, niskie osadzenie liści i wzmocnienie systemu korzeniowego. Taki pokrój roślin pozwala dobrze przetrwać zimę, zwłaszcza w warunkach braku okrywy śnieżnej i dużych mrozów. Optymalny termin stosowania regulatorów wzrostu w rzepaku przypada na fazę 4-6 liści. Sposoby na stosowanie regulatorów są przynajmniej dwa – pierwszy to stosowanie typowych substancji regulujących, a drugi to wykorzystanie fungicydów o charakterze regulatorów wzrostu. Typowymi substancjami do jesiennej regulacji są: chlorek chloromekwatu (stosowany w fazie 4-6 liści), chlorek mepikwatu (stosowany w fazie 3-6 liści) lub proheksadion wapnia (stosowany w fazie 2-8 liści). Fungicydy o działaniu regulującym to m.in. popularne triazole: tebukonazol, difenokonazol, paklobutrazol, a z grupy strobiluryn: piraklostrobina.

W stanowiskach z dużą presją chorób, np. suchą zgnilizną kapustnych, do jesiennej regulacji pokroju rzepaku warto wybrać fungicydy, co pozwoli zabezpieczyć rośliny przed patogenami.

Rozsądnym rozwiązaniem jest też wykorzystanie synergistycznego działania regulatorów wzrostu i fungicydów, stosując gotowe produkty dostępne na rynku. W zależności od przebiegu pogody i kondycji roślin jesienią mogą być potrzebne dwa zabiegi regulujące, należy wtedy pamiętać o rotacji substancji aktywnych.

Tabela 1. Przykładowe produkty do jesiennej regulacji pokroju rzepaku ozimego