Jęczmień jary, ze względu na wyjątkowe parametry żywieniowe, jest ważną rośliną pastewną. Gatunek ten może być również wykorzystywany na cele browarne. Jest to zboże o krótkim okresie wegetacji. Ma dość duże wymagania glebowe, głównie ze względu na stosunkowo słabo rozwinięty system korzeniowy. Jęczmień jary jest wrażliwy na niskie temperatury oraz niedobór i nadmiar wody, zwłaszcza w początkowych fazach rozwojowych. Jest także bardzo wrażliwy na kwaśny odczyn gleby.

Uzyskanie wysokich plonów ziarna jest możliwe, gdy jęczmień jary uprawiany jest po dobrych przedplonach, tj. po buraku cukrowym, ziemniaku, kukurydzy. W praktyce rolniczej najczęściej jednak gatunek ten uprawia się po zbożach, a te – z wyjątkiem owsa – nie są dobrymi przedplonami dla jęczmienia jarego. Negatywny wpływ uprawy jęczmienia jarego po roślinach zbożowych można łagodzić poprzez uprawę międzyplonów na przyoranie, np. facelii błękitnej czy gorczycy białej. Jęczmienia browarnego nie zaleca się uprawiać po roślinach bobowatych z uwagi na wysoką zawartość azotu mineralnego w glebie, co może się przekładać na nadmierną zawartość białka w ziarnie (stanowisko po bobowatych jest natomiast pożądane w przypadku uprawy jęczmienia na cele paszowe). Bezwzględnie należy unikać uprawy jęczmienia po sobie, ponieważ nasila się wtedy występowanie chorób podstawy źdźbła, w efekcie taka praktyka może skutkować spadkiem plonu roślin o 15-20%.

Jęczmień jary w początkowym okresie wzrostu (od siewu do krzewienia) wymaga umiarkowanych opadów, które warunkują właściwy rozwój systemu korzeniowego. Rośliny należy wysiewać możliwie wcześnie, o ile pozwolą na to warunki wilgotnościowe gleby. Wczesny siew, zwłaszcza plantacji przeznaczonych na cele browarne, zwiększa szanse uzyskania wysokiego plonu o odpowiednio niskiej zawartości białka (wraz z opóźnianiem terminu siewu zwiększa się zawartość białka w ziarnie, co nie jest pożądane, ponieważ obniża jakość słodu). W maju i czerwcu wymagania wodne jęczmienia szacowane są na 130 mm, w lipcu natomiast na 45 mm. Wyższe opady w okresie dojrzewania ziarna przedłużają wegetację roślin, co wpływa negatywnie na jakość ziarna, zwiększa presję chorób grzybowych i ryzyko wylegania roślin. Przy niedostatecznej ilości opadów w trakcie dojrzewania roślin (susza, nadmierne nasłonecznienie) ziarno jest gorzej wypełnione i ma większą zawartość białka, co obniża jego wartość browarną.

Głównym warunkiem powodzenia uprawy jest jednak temperatura gleby. Siew w zbyt wilgotną, nieogrzaną glebę hamuje rozwój roślin. Wymagania termiczne jęczmienia jarego są dość wysokie. Najlepiej, jeśli temperatura w okresie wschodów wynosi 5-7°C (jęczmień toleruje przymrozki do -4°C). W okresie strzelania w źdźbło optymalna temperatura rozwoju roślin to 12-15°C. Stres cieplny występujący od kłoszenia do dojrzałości wodnej ziarniaków, wywołany zbyt wysokimi temperaturami, połączony z suszą glebową, może znacznie ograniczyć plony roślin.

Jęczmień jary wymaga dobrych stanowisk o wysokiej kulturze rolnej. Gatunek ten zaleca się uprawiać na glebach kompleksu pszennego bardzo dobrego, pszennego dobrego, pszennego wadliwego oraz żytniego bardzo dobrego, zaliczanych do klas bonitacyjnych I-IVa.

Jęczmień jary najlepiej udaje się na stanowiskach o pH 5,5-7,2, zasobnych w składniki pokarmowe i wodę. W celu uregulowania odczynu należy przynajmniej raz na 4 lata wykonać podstawową analizę gleby, a wapnowanie najlepiej zastosować pod roślinę przedplonową. Eliminuje się wówczas ryzyko uwsteczniania się pierwiastków oraz nadmiaru w roztworze glebowym wolnych jonów glinu i manganu, na które jęczmień jary jest bardzo wrażliwy.