Rzepak ozimy do prawidłowego wzrostu i rozwoju wymaga znacznej ilości wody. Gatunek ten jest mało wrażliwy na brak opadów w okresie przedzimowym, poza okresem wschodów. Jesienią potrzebuje łącznej sumy opadów w granicach 70-100 mm. Najwięcej wody wymaga w trakcie kwitnienia i zawiązywania łuszczyn.
Do prawidłowego rozwoju jesiennego, rzepak ozimy potrzebuje około 60-75 dni ze średnią temperaturą powyżej 5°C. Mrozoodporność roślin warunkowana jest odmianą oraz kondycją roślin. Rośliny zahartowane i dobrze przygotowane do zimy wytrzymują kilkudniowe spadki temperatur nawet do -20°C, bez okrywy śnieżnej. Przy dłuższych mrozach, kilkucentymetrowa warstwa śniegu skutecznie chroni rośliny przed niskimi temperaturami i wysmalającym wiatrem. Wiosną groźne są majowe przymrozki, które mogą uszkadzać pąki kwiatowe.
Rzepak ozimy wymaga gleb żyznych, zasobnych w próchnicę. Najlepsze są gleby kompleksu pszennego bardzo dobrego i dobrego, żytniego bardzo dobrego oraz pszennego górskiego (klasa I-III). Rzepak słabiej plonuje na glebach kompleksu żytniego dobrego (klasa IV). Uprawa na słabszych glebach jest bardzo zawodna, całkowicie uzależniona od warunków wilgotnościowych. Gleba pod uprawę rzepaku ozimego powinna mieć uregulowany odczyn (pH w 1M KCl zawsze powyżej 6,0). W warunkach zakwaszenia rośliny nie wykształcają prawidłowo systemu korzeniowego, co skazuje je na gorsze plonowanie. Gleba powinna zawierać jak najwięcej próchnicy i mieć co najmniej średnią zawartość przyswajalnych form fosforu, potasu i magnezu.
Odczyn i zasobność gleby w fosfor, potas i magnez należy uregulować co najmniej pod przedplon. Jeżeli gleba jest kwaśna, zaleca się jej wapnowanie. W przypadku bardzo niskiej zasobności gleby w magnez, warto stosować wapno magnezowe.
